پێدایش 8:21 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²¹ اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن.

پێدایش 8:21 Referans Kwoze

پێدایش 6:5

هُداوندا دیست که انسانئے رَدکاری زمینئے سرا سکّ باز اَنت و سجّهێن دل و هئیالِش مُدام گۆن بدیا اِنت و بَسّ.

په پیلیپیان پولُسئے کاگد 4:18

منا هر چیزّ رستگ و سکّ باز رستگ. گۆن اِپاپْرۆدیتوسا هرچے که شما دێم داتگ، منا رَسِتگ‌اَنت و نون منا هر چیزّ هست. شمئے اے ٹێکی وشبۆێن شُگرانه و دلپَسندێن کُربانیگے که هُدایا وَشنۆدَ کنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 3:23

پرچا که سجّهێنان گناه کرتگ و چه هُدائے شان و شئوکتا دور اَنت،

مَتّا 15:19

چێا که بدێن پِگر و هئیال، هۆن و کۆش، زِنا، بێننگی، دُزّی، درۆگێن شاهدی و کُپر، چه دلا چستَ بنت.

پێدایش 3:17

هُدایا گۆن آدما گوَشت: ”تئو وتی جَنئے هبر گۆش داشت و هما درچکئے بَر وارت که من ترا هُکم داتگ‌اَت که چه اِشیا مئوَر، پمێشکا تئیی سئوَبا زمین نالَتی اِنت. تئو وتی زِندئے سجّهێن رۆچان په سکّی و سۆری چه زمینا وتی وَراکا کَشّئے.

یوهَنّا 3:6

آ چیزّ که چه جسما پێدا بیت، جسم اِنت و آ چیزّ که چه روها پێدا بیت، روه اِنت.

زَبور 58:3

بدکاران چه ماتئے لاپا وتی راه گار داتگ و چه پێدایشا گُمراه و درۆگبند اَنت.

زَبور 51:5

په راستی من مئیاربار پێدا بوتگان و چه هما وهدا که ماتئے لاپا کپتان، گُنهکار.

یوهَنّائے ائولی کاگد 5:19

ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 1:21

هرچُنت که هُدااِشَ زانت، بله هُدایی اِزّتِشَ ندات و شُگرِشَ نگپت. اِشیئے بدلا، وتی ناهودگێن پِگر و هئیالانی تها گُمراه بوتنت و آیانی ناسرپدێن دل تهاریا پۆشِت.

دَرگوَز 29:25

نون اے چیزّان چه آیانی دستان بزور و کُربانجاهئے سرا سۆچَگی کُربانیگئے سرا اێرِش کن و سۆچِش. اے هُداوندئے بارگاها تاهیربَکشێن وشبۆے و په هُداوندا آس‌جَتێن کُربانیگے.

دَرگوَز 29:18

سَرجمێن گوَرانڈا کُربانجاهئے سرا سۆچ. اے په هُداوندا سۆچَگی کُربانیگے بیت، تاهیربَکشێن وشبۆے و په هُداوندا آس‌جَتێن کُربانیگے.

پێدایش 6:17

من دنیایا اَنچێن هار و توپّانے کاران که آسمانئے چێرئے سجّهێن سَهدارَ مِرنت، هر سَهدار که دمَ کَشّیت، بێرانَ بیت. هرچے که زمینئے سرا هست، سجّهێنَ مِرنت.

پێدایش 5:29

آییا وتی چُکّ نوه نامێنت و گوَشت: ”اے چُکّ مارا چه مئے دستانی هما گرانێن کار و زهمتان آسودگَ کنت که چه هُدائے نالت کرتگێن زمینا چِست بوتگ‌اَنت.“

پێدایش 4:12

وهدے زمینا کارَ کنئے، زمین په تئو برَ نئیاریت و تئو، جهانا دَرپَدَر و بےآرامَ بئے.“

پێدایش 6:7

گوَشتی: ”وتی جۆڑ کرتگێن اِنسانا چه زمینئے سرا گار و گُمسارَ کنان. مردمان، چارپادێن هئیوانان، لاپکَشّێن جانوَران و آسمانئے بالی مُرگان یکجاه گُمسارَ کنان، چێا که من چه اِشانی جۆڑ کنگا پَدَرد آن.“

پێدایش 6:13

گُڑا هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”من سجّهێن مردُمان تباهَ کنان، چێا که همِشانی سئوَبا زمین چه شِدّتا پُرّ اِنت. من، اِشانی جندا گۆن زمینا هۆر، گار و گمسارَ کنان.

زَبور 58:4

آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا، سْیَه‌مارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگ‌اَنت و