13 آکوبِش کَنهانئے مُلکا برت و هما گارا کبر کرت که مَکپێلَهئے ڈگارا، مَمرِهئے نزّیکّا اَت. اِبراهێما آ گار گۆن ڈگارا چه اِپرون هیتّیا بها زرتگاَت که کبرستانے بکنتی.
آیانی جۆن چه اۆدا آرگ و شِکێمئے شهرا، هما کبرا کَلّ کنگ بوتنت که اِبراهێما چه هامۆرئے چُکّان په چیزّے زرّا بها گپتگاَت.
وتی گُڈّی دَمی کَشّت و گۆن وتی مُرتگێن مهلوکا هئوار بوت. اِساکا شَرّێن مزنێن اُمرے کرت و پیر بوت و مُرت. آییئے مردێنچُکّان، بزان ایسّو و آکوبا آ زُرت و کبر کرت.
آکوب وتی پت اِساکئے کرّا مَمرِها، کِریَهاَربهئے شهرا بزان هِبرونا آتک، همۆدا که اِبراهێم و اِساکا دَرامدانی پئیما زِند گوازێنتگاَت.
آییئے چُکّ اِساک و اِسماێلا وتی پت مَمرِهئے نزّیکّا، مَکپێلَهئے گارئے تها کَبر کرت، هما ڈگارا که هیتّی سۆهَرئے چُکّ اِپرونئے بوتگاَت و
هیتّیان اے ڈگار گۆن گارا اِبراهێمارا دات که کبرِستانے بکنتی.
وهدے من سر اێر کرت و وتی پت و پیرُکانی کرّا شتان، منا چه مِسرا بر و همایانی کِرّا کبر کن.“ ایسُّپا گوَشت: ”شَرّ اِنت. اَنچُشَ کنان.“
گڑا آکوبئے چُکّان هما پئیم کرت که پتا هُکم داتگاَتنت.
چه پتئے کبر کنگا رند ایسُّپ گۆن وتی براتان و گۆن سجّهێن همراهان که آییئے پتئے کبر کنگا آتکگاَتنت، مِسرا پِر ترّت.
که وتی گارا منی کِرّا بها بکنت، هما گار که مَکپێلَها آییئے ڈگارئے گُڈّی بهرا اِنت. جاگهئے پورهێن کیمّتا چه من بگیپت که منا شمئے مُلکا کبرستانے ببیت.“
وتی گُڈّی دَمی کَشِّت، شَرّێن مزنێن اُمرے کرتی و مُرت. اِبراهێم پیریا په دلاێمِنی گۆن وتی مُرتگێن مهلوکا هئوار بوت.
من وت گۆن تئو مِسرا کایان و اَلّم ترا پدا کاران. و ایسُّپئے جند ترا دست و چَمَّ کنت.“