22 نون من ترا چه تئیی براتان گێشترَ دئیان. هما کۆهستگا ترا دئیان که من وتی زَهم و تیرکَمانئے سرا چه اَموریان گپتگ.“
آ، سامِرَها شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکّا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگاَت.
آیان شهرئے مردمانی رمگ و گۆرُم و هر و شهرئے تها و شهرا ڈنّ ڈگارانی سرا هرچے که هستاَت، هولّ کرت و بُرت.
اے ڈگار که اۆدا آییا وتی گِدان مِکّ کرت، چه هَمۆرئے چُکّان په سد ٹُکّر نُگرها بهایی زرت. هَمۆر، شِکێمئے پت اَت.
تئیی پَدرێچ، چارمی نَسلا اِدا پرَ ترّیت چێا که اَموریانی بَدکاری اَنگت پوره و سَرجم نبوتگ.“