18 گۆن پتا گوَشتی: ”منی پت! چۆ مکن. منی ائولی چُکّ اِش اِنت. وتی راستێن دستا اِشیئے سرا اێر کن.“
بله پَسّئو داتُن: ’نه، او هُداوند! ناپاک و پلیتێن ورگ هچبر منی دپا نشُتگ.‘
بله پِتْرُسا پَسّئو تَرّێنت: ”نه، او هُداوند! من هچبر ناپاک و پلیتێن ورگ نئوارتگ.“
داناێن جنکّان پَسّئو دات: ’نه، بلکێن په ماشما سجّهێنان بَسّ مبنت، شما برئوێت چه دُکّانان ٹێل بزورێت.‘
اِنّه، تهنا شما مردێن برئوێت و هُداوندا پرستش بکنێت. شمئے لۆٹ همے بوتگ.“ موسّا و هارونِش چه پِرئونئے کِرّا گلّێنتنت.
او روبِن! تئو منی ائولی چُکّ ائے، منی واک و تْوان ائے، منی مردانَگیئے ائولی نشان ائے، مڑاه و زۆرئے شان ائے.
برات، ایسُّپئے دێما اُمرئے هسابا نادێنگ بوتگاَتنت، مستر مسترێنا بگر تان کَستر کَسترێنا. ائولی چُکّ وتی پێدائِشی هَکّئے هسابا و کَسترێن، وتی کَستریئے هسابا. پمێشکا برات په هئیرانی یکدومیا چارگا اَتنت.
لابانا پَسّئو دات: ”مئے رسم اے نهاِنت که کَسترێن جنکّا چه مسترێنا پێسر سور بدئیێن.
رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت.
بله لوتا گوَشت: ”اِنّه واجهان! رهم کنێت.
وهدے ایسُّپا دیست که منی پتئے راستێن دست اِپراێمئے سرا اِنت، وشّی نبوت. پتئے دستی گپت که چه اِپراێمئے سرا دوری بکنت و مَنَسیئے سرا اێری بکنت.
بله پتا نمَنِّت، گوَشتی: ”منَ زانان، منی چُکّ! زانان. چه مسترێنا هم کئومے اَڈَّ بیت و آ هم مزنێن مردمے بیت، بله کَسترێن برات چه آییا مسترێن مردمے بیت و کَسترێنئے چُکّ و نماسگ باز کئومَ بنت.“