من ترا هُداوندئے سئوگِندا دئیان، آسمان و زمینئے هُدائے سئوگِندا دئیان، که چه اے کَنهانیان، که من اِشانی نیاما زِند گوازێنگا آن، چه اِشانی جنکّان منی چُکّا جَنَ ندئیئے.
نون اِدا گۆن من هُدائے سئوگندا بوَر که منا یا منی چُکّان یا منی اۆبادگان ردَ ندئیئے. هما پئیما که من گۆن تئو مهربان بوتگان، تئو گۆن من و گۆن منی مُلکا همے پئیما مهربان بئے، گۆن همے مُلکا که تئو دَرامدێئے هسابا نِشتگئے.“
که منی پتا منا سئوگند داتگ و گوَشتگ: ’من مِرَگی آن. منا هما کبرا کَلّ کن که من په وت کَنهانئے مُلکا کۆتکگ.‘ نون منا رَزا دئے که رئوان و وتی پتا کبرَ کنان و کایان.“