25 مردمان گۆن آییا گوَشت: ”تئو مئے زِند رَکّێنت. واجهئے نِزَر په ما نێک بات. ما پِرئونئے گُلامَ بێن.“
ایسّوا گوَشت: ”گڑا من وتی لهتێن مردم تئیی همراهَ کنان.“ آکوبا گوَشت: ”چێا؟ په من همے بَسّ اِنت که منی واجه په من مِهربان اِنت.“
شمئے نیّت منی تاوان دئیگ اَت، بله هُدائے نیّت نێک اَت. آییئے نیّت همِش اَت که بازێن مردمێئے ساه برَکّیت. اے کار، همِش اِنت انّون بئیگا اِنت.
پِرئونا ایسُّپ سُپناتپَنێها نامێنت و گۆن اونئے شهرئے دینی پێشوا پوتیپێرائے جنکّ اَسِناتا سور دات. نون ایسُّپ سجّهێن مِسرا گَشت.
گوَشتی: ”او منی واجه! منا اِزّت بدئے، چه وتی هِزمتکارا سَر مگوَز و گۆن من بجَلّ.
چه سجّهێن سَهداران یکّ یکّ جُتکے گۆن وت بۆجیگا بَر گۆن، نرێنے و مادگێنے، که وتی همراهیا زندگِش بدارئے.
وهدے رۆن و مۆشئے مۆسمَ کئیت، ڈگارئے بَر و سَمرئے پَنچِکا پِرئونا بدئیێت. چار بهر وتی کرّا بدارێت که شمارا په کِشَگا تُهم و په وتی جند و وتی لۆگئے مردم و چُکّان وراک ببیت.“
گڑا ایسُّپا په مِسرئے مُلکا اے کانون جۆڑ کرت که تان رۆچِ مرۆچیگا هستاِنت که ڈگارانی بَر و سَمرئے پَنچِک پِرئونئیگ اِنت. ِپِرئون اێوکا دینی پێشوایانی زمینانی واهُند نبوت و بَسّ.
کاسِدان که وتی سَپر جَت و پدا آکوبئے کرّا سر بوتنت، گوَشتِش: ”ما تئیی برات ایسّوئے کِرّا شتێن و نون آ وت گۆن چار سَد مَردا تئیی گِندُکا پێداک اِنت.“