20 ما پَسّئو دات: ’مارا پیرێن پتے هست و کَسترێن براتے که پتئے پیریئے رۆچان پێدا بوتگ. آ براتئے هَکّیگێن برات مُرتگ و چه وتی ماتا یکّێن چُکّ اِنت که منتگ و پت آییا سکّ دۆستَ داریت.‘
اِسراییلا ایسُّپ چه وتی آ دگه سجّهێن چُکّان دۆستتر اَت، چێا که ایسُّپ آییئے پیرانسَریئے چُکّ اَت. په ایسُّپا سکّێن ڈئولدارێن کَباهے اَڈّی کناێنت.
بله آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ گۆن شما نئیئیت گۆن. آییئے برات مُرتگ و بَسّ جندی پَشت کپتگ. اگن شمئے اے سپرا تاوانے برسیتی، من چه گَمانَ مِران و منی پیرێن سرئے هۆن شمئے گردنا بیت.“
وهدے شهرئے دروازگئے نزّیکّا رَست، دیستی مردم یکّ مُردگے چه شهرا ڈنّ برگا اَنت که آ وتی جنۆزامێن ماتئے یکّێن چُکّ اَت. شهرئے بازێن مردم هم، گۆن آ جنۆزاما گۆن اَتنت.
او یَهودا! تئیی برات ترا نازێننت، تئیی دست دژمنانی گُٹّا سکَّ بیت، تئیی پتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈانَ کپنت.
بِنیامینئے مردێنچُکّ بێلا و باکِر و اَشبیل و گیرا و نَهمان و اێهی و رُش و مُپّیم و هُپّیم و اَرْد اَتنت.
آیانی پت آکوبا گوَشت: ”شما منا بےائولاد کنگا اێت. ایسُّپ هم نێستاِنت و شَمون هم. نون شما بِنیامینا پچ گِرگَ لۆٹێت. اے سجّهێن کَهر منی سرا کپگا اَنت.“
بله آیان گوَشت: ”تئیی کَستر یکّێن پتئے چُکّ اَنت و مئے پت کَنهانا جهمنند اِنت. ما دوازده برات بوتگێن. کَسترێن برات انّون پتئے کِرّا اِنت. آ دگه برات نون نێستاِنت.“
وتمانوتا گوَشتِش: ”بچارێت، وابانی واجه پێداک اِنت.
وهدے راهیلئے مَرکئے ساهت آتک و آییئے اَرواه بال کنگا اَت، وتی چُکّئے نامی بِناونی کرت، بله پتا چُکّئے نام بِنیامین کرت.