26 ایسُّپ که لۆگا آتک، آیان وتی آورتگێن ٹێکی داتنت و ایسُّپئے دێما سَرِش په اَدب جَهل کرت.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
پرچا که نِبیسگ بوتگ: ”هُداوندَ گوَشیت: ’اَنچُش که من زِندگ آن، اے هبر هم راست اِنت، همُک مردم منی دێما کۆنڈانَ کپیت و هر زبان هُدایا ستا کنت و ساڑاییت.‘“
کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
آییئے درگاها گیابانئے نندۆک سرا جَهل بکناتنت، آییئے دژمن هاک بچَٹّاتنت.
آیان پَسّئو دات: ”تئیی هِزمتکار، مئے پت اَنگت هست و سَلامت اِنت.“ آیان ایسُّپئے دێما په اَدب سر جَهل کرت.
آکوبئے جند چه سجّهێنان دێما شت و هپت رندا په اَدب سَری جَهل کرت تانکه وتی براتئے نزّیکّا سر بوت.
گڑا آیانی پت اِسراییلا گوَشت: ”اگن اَلّمی اِنت، گڑا چُش کنێت که چه مُلکئے شَرتِرێن چیزّان لهتێن وتی پێلِکان کنێت و په آ مردا ٹێکی برێت گۆن. کمّے بام، کَمّے بێنگ، سُسُرّ و پِسته و بادام و وَشبۆ برێت گۆن.
موسّا په وتی ناکۆئے پێشوازیا در آتک، په اَدب سَری جَهل کرت و ناکۆیی چُکِّت. یکدومیئے هالپُرسیاِش کرت و گِدانا پُتِرتنت.