30 بله چه اِشیا رند، هپت سالا ڈُکّالَ بیت و اے ڈُکّال مِسرا اَنچۆ تباه و وئیرانَ کنت که مردم مُلکئے سجّهێن سرسبزی و پراوانیا شمۆشنت.
نون آ سجّهێن دَمگا په ورگا هچّ نێستاَت، چێا که سکّێن گرانێن ڈُکّالے کپتگاَت. مِسر و کَنهان دوێن، ڈُکّالا تباه کرتگاَتنت.
اِلیاس مئے پئیمێن مردمے اَت، بله په دلستکی دْوایی کرت که هئور مبیت. گڑا تان سئے و نێم سالا زمینا هئور نرِتک.
زمینا ڈُکّالی اێر آورت و آیانی نانئے اَمباری پْرۆشتنت.
دلجم ببێت که اِلیاس نبیئے زمانگا، وهدے تان سئے و نێم سالا آسمانئے دپ بند بوت و سجّهێن مُلکا مزنێن ڈُکّالے کپت، اِسراییلا بازێن جنۆزامے هستاَت.
سَرجمێن مُلک که ڈُکّالا گپت، ایسُّپا امبارانی دپ پچ کرت و مِسریانی کِرّا دانی بها کرت که سجّهێن مِسرا مزنێن ڈُکّالے کپتگاَت.
ایسُّپا وتی ائولی چُکّئے نام مَنَسی کرت، گوَشتی: ”هُدایا منا چه سجّهێن سکّی و سۆریان و چه پتئے لۆگئے سجّهێن تْرانگان آزات کرتگ.“
هما هپتێن لاگر و بدڈئولێن گۆک که چه آیان و رند در آتکنت، هَپت سال اَنت و همے ڈئولا هپتێن هۆرک و هالیگێن هۆشگ که چه رۆدراتکا کَشّۆکێن لِوارا گیمُّرێنتگاَتنت، هپت سالئے ڈُکّال اَنت.
بله آیانی ورگا رند هم اے گۆک اَنگت پێسری ڈئولا اَنچۆ بدڈئول اَتنت که نگوَشئے آ گۆکِش وارتگاَنت. من چه وابا آگَه بوتان.
مُلکئے سرسبزی شمۆشگَ بیت، چێا که اے ڈُکّال که رندا کئیت، سکّ گرانَ بیت.