9 گڑا هُداوندا گۆن کائِنا گوَشت: ”تئیی برات هابیل کُجا اِنت؟“ آییا گوَشت: ”نزانان. زانا من وتی براتئے نِگَهپان آن؟“
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
چیا که آ که هۆنانی بێرگیر اِنت، اِشان یاتَ کنت زُلم دیستگێنانی پِریاتانَ نشمۆشیت.
نون ایسُّپئے ڈئولدارێن کباهِش پتئے کِرّا برت و گوَشتِش: ”ما اے چِتگ. بچاری، بارێن تئیی چُکّئے کَباه نهاِنت؟“
هُداوندا گوَشت: ”تئو چِه کارے کرت؟ تئیی براتئے هۆن چه زمینا گۆن من پریات کنگا اِنت.
یَهودایا گۆن وتی براتان گوَشت: ”مارا چه وتی براتئے کُشگ و آییئے هۆنئے چێر دئیگا چِه پائِدگے رسیت؟
او هُداوند! منی سرا رهم کن، هما آزاران که چه دژمنانی دستا منا رسنت بچار، تئو که چه مرکئے دروازگان منا سرپرازَ کنئے،