18 براتان ایسُّپ چه دورا دیست و آییئے سر بئیگا پێسر په آییئے کُشَگا پَندَلے سازِتِش.
دومی سَباها، لهتێن یَهودیا پندلے جۆڑێنت و وتمانوتا سئوگندِش وارت که تان پولُسا مکُشنت، نه آپَ ورنت و نه ورگ.
سَرگوَز و بێهُمیرێن نگنئے ائییدا دو رۆچ پَشت کپتگاَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اَتنت تان گۆن رِپک و پَندَل، ایسّایا بگرنت و بکۆشارێننت.
بدکار، په پهرێزکارا کمینَ کنت و آییئے کۆشئے رندا اِنت.
بدکار پهرێزکارئے هلاپا پندلَ سازیت و په آییا دنتانَ درُشیت،
چه آ رۆچا و رَند، ایسّائے کُشگئے پَندَلِش سازت.
چیا که بازێنێئے بُهتامان اِشکنگا آن، تُرس و دهشت چه هر گوَرا، گۆن یکدگرا پندلَ جۆڑێننت و په منی کُشگا مَندر و رپکَ سازنت.
بله باگپانان وتمانوتا گوَشت: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت اِشیا هم کُشێن، تانکه مِلک و میراس مئے ببنت.‘
سباها ماهلّه، سجّهێن مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماش ایسّائے کۆشا همشئور بوتنت.
بله وهدے باگپانان آییئے چُکّ دیست، وتمانوتا گوَشتِش: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت بکُشێنی تان اِشیئے مِلک و میراسئے هُدابُند وت ببێن.‘
منی مِهرئے بدلا منا بُهتامِش جتگ، بله من په آیان نێکێن دْوا کرتگ.
دژمنانی دلی گَردێنت تان چه آییئے کئوما نپرت بکننت و آییئے هزمتکارانی هلاپا پَندَل بسازنت.
آیانی ٹۆلی پهرێزکارانی هلاپا همدست و همکارَ بنت و بێگناهان مرکئے سزا دئینت.
وتمانوتا گوَشتِش: ”بچارێت، وابانی واجه پێداک اِنت.
چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگاَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
وهدے ایسُّپئے براتان دیست که مئے پت مُرتگ، گوَشتِش: ”اگن ایسُّپا کێنگ دلا اِنت، هما سجّهێن بدیانی بێرا گیپت که ما گۆن آییا کرتگاَنت.“
شمئے نیّت منی تاوان دئیگ اَت، بله هُدائے نیّت نێک اَت. آییئے نیّت همِش اَت که بازێن مردمێئے ساه برَکّیت. اے کار، همِش اِنت انّون بئیگا اِنت.
بله او هُداوند! من تئیی سرا تئوکلَ کنان و گوَشان که ”تئو منی هُدا ائے.“