6 آکوب و آییئے سجّهێن همراه کَنهانئے سرڈگارا لوزئے شهرا، بزان بئیتاێلا سر بوتنت.
آ جاگهئے نامی بئیتاێل کرت. چۆناها آ شهرئے نام پێسرا لوز اَت.
اے سِنگ که من په چێدَگ مِکّ کرتگ، هُدائے لۆگَ بیت. هرچے که تئوِ هُدا منا دئیئے، آییئے دَهیَکّا اَلّما ترا دئیان.“
چه اۆدا آ، دێم په کۆهستگا، بئیتاێلئے رۆدراتکی نێمگا شت و وتی گِدانی اَنچێن جاگهے مِکّ کرت که بئیتاێلئے شهر آییئے رۆنِندی نێمگا و اَیائے شهر، رۆدراتکی نێمگا اَت. اۆدا په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّی کرت و هُداوندئے نامی تئوار کرت.
گۆن ایسُّپا گوَشتی: ”پُرواکێن هُدا کَنهانئے مُلکا، لوزئے شهرا منی دێما زاهر بوت. منا برکتی دات و
بچار، من گۆن تئو گۆن آن و هر کجا که رئوئے تئیی چار و گُزارا کنان و ترا پدا همے سرڈگارا کاران. تانکه من گۆن تئو وتی کئول پوره نکرتگ، ترا یلهَ ندئیان.“