10 آکوبا گوَشت: ”اِنّه، چه تئو دَزبندیَ کنان، اگن منی اِزّتا کنئے، منی سئوگاتان بزور که تئیی دیدار چۆ هُدائے دیدارا اِنت و تئو منا په مِهربانی کبول کرتگ.
آییئے چِهرگا گندنت و آییئے نام آیانی پێشانیگانَ بیت.
پمێشکا آکوبا آ جاگهئے نام پَنیاێل کرت. گوَشتی: ”گۆن هُدایا دێم په دێم بوتان، بله اَنگت منی جان رَکّت.“
چه اِشیا زانان که چه من وشنۆد ائے، که دژمن منی سرا بالادست نبوتگاَنت.
وهدے پُرسئے رۆچ هلاس بوتنت، ایسُّپا گۆن پِرئونئے لۆگئے مردمان گوَشت: ”اگن منی اِزّتا کنێت، په منیگی گۆن پِرئونا هبر کنێت و بگوَشێتی
وهدے اِسراییلئے مرکئے وهد نزّیکّ بوت، وتی چُکّ ایسُّپی لۆٹاێنت و گوَشتی: ”منی سرا مهربانیے بکن. وتی دستا منی زانئے چێرا اێر کن و کئول بدئے که گۆن من مِهر و وپا کنئے و منا مِسرا کبرَ نکنئے.
شما منی سرا، وتی کَسترئے سرا رهم کرتگ و گۆن منی زِندئے رَکّێنگا پێش داشتگ که چینکدر مهربان اێت. بله من دێم په کۆهان تتکَ نکنان. چۆ مبیت که اے تباهی منا مان برۆپیت و من بمِران.
هُژّار بێت. چه اے کَسانێنان یکّێا هم کماَرزش مزانێت و اێر مجنێت. من شمارا گوَشان که آسمانا اِشانی پرێشتگ، مُدام منی آسمانی پتئے چِهرگا گندنت.
بله یَهودایا گۆن آییا گوَشت: ”آ مردا مارا په ترُندی هبردار کرت و گوَشت: ’اگن شمئے برات گۆن شما گۆن نبوت، منی دێما مکپێت.‘
بله ایسّوا گوَشت: ”منی برات! منا چۆناها باز هست. هرچے ترا هست، گۆن وت بدارِش.“
منی اے ٹێکیا بزور که په تئو آرگ بوتگ. چێا که هُدا په من مهربان بوتگ و منا هر چیزّی داتگ.“ آکوبا مِنَّت کرت و ایسّوا مَنِّت.