28 مَردا گوَشت: ”چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے، تئیی نام اِسراییلَ بیت، چێا که تئو گۆن هُدایا و گۆن مردمان مِڑِتگئے و سردَست بوتگئے.“
هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.
گۆن آییا گوَشتی: ”تئیی نام آکوب اِنت، بله چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے. تئیی نام اِسراییلَ بیت.“ گڑا آکوبئے نامی اِسراییل کرت.
چه اِد و رند تئیی نام اِبرامَ نبیت، تئیی نام اِبراهێمَ بیت، چێا که من ترا بازێن کئومێئے پت کرتگ.
هُدایا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”بله وتی لۆگی ساراییا چه اِد و رند سارایی تئوار مکن، آییئے نام سارَهَ بیت.
بله ایسّو په وتی براتئے گِندُکا تچان بوت. آکوبی گوَراَمباز کرت، دَستی آییئے گردنا دئور داتنت و چُکّتی. دوێنان گرێت.
رَندا شَمونی ایسّائے کِرّا برت. ایسّایا شَمون چارت و گوَشتی: ”تئو شَمون ائے، یوهَنّائے چُکّ. بله نون تئیی نام کێپا بیت.“ کێپائے مانا پِتْرُس اِنت.
آکوبا پَسّئو دات: ”ائولا وتی پێدائِشی هَکّا منی کِرّا بها کن.“
آکوب اێوَک بوت. یکّ مردے آتک و تان بامگواها گۆن آییا بَند مِڑِت.
هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“
اۆدا کُربانجاهے اَڈّی کرت و آییئے نامی اێلاێلوهیاِسراییل کرت.
گڑا مردا گوَشت: ”تئیی نام کئے اِنت؟“ آکوبا پَسّئو دات: ”آکوب.“