او گُلامان! وتی واجهانی پرمانبَرداریا بکنێت و آیان باز اِزّت بدئیێت. تهنا نرم و مهربانێن واجهانی پرمانبَرداریا مکنێت، تْرند و زۆراکێن واجهانی پرمانبَرداریا هم بکنێت.
چه منی آیگا پێسر ترا کَمُّک هستاَت و نون سکّ باز بوتگاَنت. هر جاه که من وتی پاد اێر کرتگ، هُداوندا ترا همۆدا برکت داتگ. بله من کدی په وتی جندئے لۆگا کارے بکنان؟“