34 آ پدا لاپپُرّ بوت و وهدے مردێنچُکّے آورتی، گوَشتی: ”نون، چه اِد و دێم منی مرد منا دۆستَ داریت که من په آییا سئے مردێنچُکّ آورتگ.“ پمێشکا اے چُکّئے نامِش لاوی کرت.
لاوی کَبیلهئے مردے شت و لاوی جنکّے سانگی کرت.
لاویئے مردێنچُکّ گِرشۆن و کُهات و مِراری اَتنت.
چه لیاها روبِن، که آکوبئے ائولی چُکّ اَت و شَمون و لاوی و یَهودا و ایسّاکار و زِبولون اَتنت،
سئے رۆچ گوَست. اَنگت آیان سُنّتئے درد پِر اَتنت که آکوبئے دو چُکّ، دینَهئے برات شَمون و لاویا وتی زَهم زُرتنت و نادِلگۆشێن شهرئے سرا اُرُش کرت و شهرئے سجّهێن مردێنِش کُشتنت.
آدما، گۆن وتی جَن هئوایا وَپت و واب کرت و هئوائے لاپ پُرّ بوت و کائِن پێدا بوت. هئوایا گوَشت: ”چه هُداوندئے برکتا، منا مردێنچُکّے بوتگ.“
گڑا لیاها گوَشت: ”هُدایا منا کیمَّتیێن سئوگاتے بَکشاتگ. نون منی مرد منی اِزَّتا کنت که من په آییا شَش مردێنچُکّ آورتگ.“ گڑا چُکّئے نامی زِبولون کرت.
چه شَمونئے کَبیلها دوازده هزار، چه لاویئے کَبیلها دوازده هزار، چه ایسّاکارئے کَبیلها دوازده هزار،