32 لیاه لاپپُرّ بوت و مردێنچُکّے آورتی و چُکّئے نامی روبِن کرت. گوَشتی: ”هُداوندا منی بزّگی دیست. منی مرد نون اَلّما منا دۆستَ داریت.“
مهلوکا باوَر کرت. وهدے آیان اِشکت که هُداوندا مئے نێمگا دلگۆش کرتگ و مئے بزّگیای دیستگ، په ادب سرِش جَهل کرت و پرستش کنگا لگّتنت.
هُداوندا گوَشت: ”منی مهلوک که مِسرا اِنت، من آیانی بزّگی شَرّیا دیستگ. من دیستگ که وتی بیگارگیرانی سئوَبا چۆن پِریاتَ کننت. آیانی دردان شَرّیا زانان.
آییا گۆن وت گوَشت: ”هُداوندا په من چُشێن کارے کرتگ، اے رۆچان وتی مِهری منی سرا گوارێنتگ و مردمانی چمّا اے کماِزّتیای چه من دور کرتگ.“
بله وهدے که آیانی پریاتی اِشکت، دیستی که چۆن پرێشان اَنت،
منی رنج و سکّیان بچار و سجّهێن گناهانُن ببَکش.
راها شپا گِپتنت و یکّ جاگهێا منزلِش کرت. وهدے چه آیان یکّێا وتی گۆنیئے دپ پچ کرت که په وتی هرا کاه و کدیمے بکشّیت، دیستی که منی نُگره گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت.
روبِنا گوَشت: ”من وَه شمارا گوَشت که هچّی مکنێت، بله شما گۆش نداشت. نون مارا آییئے هۆنئے هساب دئیگی اِنت.“
اگن منی پتئے هُدا، اِبراهێمئے هُدا و اِساکئے هُدا گۆن من گۆن مبوتێن، اَلّما تئو منا هۆرک و هالیگێن دستان راه داتگاَت، بله هُدایا منی بزّگی و زَهمت دیستگ و دۆشی ترا نِهرّ و هکّلی داتگ.“
هُداوندئے پرێشتگا پدا گوَشت: ”نون تئو لاپپُرّ ائے و مردێنچُکّے کارئے. چُکّئے ناما اِسماێل بکن چێا که هُداوندا تئیی پِریات اِشکتگ.
وهدے روبِن پِر تَرِّت و چاتئے کِرّا آتک و ایسُّپی اۆدا ندیست، وتی گُدی دِرتنت.
اِسراییل همے دَمگا نندۆک اَت. روبِن شت و گۆن وتی پتئے سُریَت، بِلَّها وپت و وابی کرت. اِسراییل سهیگ بوت. آکوبا دوازده مردێنچُکّ هستاَت:
وهدے هُداوندا دیست که لیاه آکوبا نادۆست اِنت، آییارا چُکّی دات، بله راهیل سَنٹ و بےائولاد اَت.
چه لیاها روبِن، که آکوبئے ائولی چُکّ اَت و شَمون و لاوی و یَهودا و ایسّاکار و زِبولون اَتنت،