25 سُهب که بوت، آکوبا دیست که وئے، اے وَه لیاه اِنت. گڑا گۆن لابانا گوَشتی: ”اے چۆنێن کارے که تئو گۆن من کرت؟ من په راهیلا تئیی هِزمت نکرت؟ تئو چێا منا رَد دات؟“
اَنچُش که شما دگران اێرَ جنێت، همے پئیما شما اێر جنَگَ بێت و گۆن هر کئیل و پئیمانهێا که بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت.
من همایان نِهرَّ دئیان و اَدبَ کنان که منا دۆست اَنت. پمێشکا په دل پشۆمان بئے و تئوبه کن.
پِرئونا اِبرام لۆٹاێنت و گوَشت: ”اے چِه کارے اَت که تئو گۆن من کرت؟ تئو چێا منا هال ندات که اے تئیی لۆگی اِنت؟
سئیمی برا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“ ایسّایا که سئیمی برا جُست کرت که منا دۆستَ دارئے، پِتْرُس گمیگ بوت. گوَشتی: ”او هُداوند! تئو هر چیزَّ زانئے، تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسان بچارێن.
پمێشکا، هر کارا گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که لۆٹێت آ دگه هم گۆن شما بکننت. شَریَت و نبیانی گپّ و هبر همِش اِنت.
گڑا اَبیمَلِکا اِبراهێم لۆٹاێنت و گوَشت: ”تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ من تئیی کجام کار هراب کرتگاَت که تئو منی جند و منی مُلک چُشێن مزنێن گناهے سرا داتنت؟ تئو گۆن من اَنچێن کارے کرت که کَسّ گۆن کَسّا نکنت.“
اَبیمَلِکا گوَشت: ”تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ اگن منی مردمے گۆن تئیی جَنا بوَپتێن، تئو گناهے مئے چَکّا دئور داتگاَت.“
لابانا وتی مۆلد زِلپَه وتی جنکّارا دات که آییئے هِزمتا بکنت.
لابانا پَسّئو دات: ”مئے رسم اے نهاِنت که کَسترێن جنکّا چه مسترێنا پێسر سور بدئیێن.
بله اَنگت شمئے پتا منا رَد داتگ و منی مُزّی دَه رندا بدل کرتگ، بله هُدایا شمئے پت نهاِشت که منا تاوان بدنت.
لابانا دو جنێنچُکّ هستاَت. مسترێنئے نام لیاه اَت و کَسترێنئے نام راهیل.
لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت.