22 اے سِنگ که من په چێدَگ مِکّ کرتگ، هُدائے لۆگَ بیت. هرچے که تئوِ هُدا منا دئیئے، آییئے دَهیَکّا اَلّما ترا دئیان.“
آکوبا همۆدا کُربانجاهے اَڈّ کرت و آ جاگهئے نامی اێلبئیتاێل کرت، چێا که وهدے آ چه وتی براتا تچگا اَت، هُدایا همِدا آییئے دێما وتا زاهر کرت.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَهیَکّ دات.
هُدایا گۆن آکوبا گوَشت: ”پاد آ، بئیتاێلا برئو و همۆدا بنند. اۆدا په من کُربانجاهے اَڈّ کن، په هما هُدایا که وهدے تئو چه وتی برات ایسّوا تچگا اَتئے، تئیی دێما زاهر بوت.“
اۆدا کُربانجاهے اَڈّی کرت و آییئے نامی اێلاێلوهیاِسراییل کرت.
تُرسِت و گوَشتی: ”اے جاگه دلا آپَ کنت. اے اَلّما هُدائے جندئے لۆگ اِنت، اَرشئے دروازگ اِنت.“
چه اۆدا آ، دێم په کۆهستگا، بئیتاێلئے رۆدراتکی نێمگا شت و وتی گِدانی اَنچێن جاگهے مِکّ کرت که بئیتاێلئے شهر آییئے رۆنِندی نێمگا و اَیائے شهر، رۆدراتکی نێمگا اَت. اۆدا په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّی کرت و هُداوندئے نامی تئوار کرت.
اِبراهێما بێرشێبَها گزّئے درچکے کِشت و اۆدا هُداوند، اَبدمانێن هُدائے نامی تئوار کرت.
وهدے رۆن و مۆشئے مۆسمَ کئیت، ڈگارئے بَر و سَمرئے پَنچِکا پِرئونا بدئیێت. چار بهر وتی کرّا بدارێت که شمارا په کِشَگا تُهم و په وتی جند و وتی لۆگئے مردم و چُکّان وراک ببیت.“
گڑا ایسُّپا په مِسرئے مُلکا اے کانون جۆڑ کرت که تان رۆچِ مرۆچیگا هستاِنت که ڈگارانی بَر و سَمرئے پَنچِک پِرئونئیگ اِنت. ِپِرئون اێوکا دینی پێشوایانی زمینانی واهُند نبوت و بَسّ.