35 هُداوندا منی واجه سکّ باز برکت داتگ و واجه هستۆمند و اَمیرے. هُداوندا پَس و گۆک، هر و اُشتر، نُگره و تلاه، گُلام و مۆلد داتگ.
نون اِبراهێم پیر و کماش اَت. هُداوندا اِبراهێم هر چیزّا برکت داتگاَت.
اِبرام، مال و دَلوَت و تلاه و نُگرها باز هستۆمند اَت.
آییا برکت داتنت و آ سکّ باز گێشتر بوتنت، نهاِشتی که دَلوَتِش کمّ ببنت.
چه هر چیزّا پێسر، هُدائے بادشاهی و آییئے راستێن راهئے شۆهازا ببێت، اے سجّهێن وت شمارا دئیگَ بنت.
تئو وتی سۆبێن بئیگئے اِسپرا منا بَکشئے و راستێن دستِت منی پُشت و پناه اِنت، تئیی نرمدلی و بێکبری منا مزنیَ دنت.
چه اِبراهێمئے مرکا رند هُدایا آییئے چُکّ اِساک برکت دات. اِساک بِهێرلَهاییروییئے نزّیکّا جَهمنند بوت.
من ترا مزنێن کئومے جۆڑَ کنان، ترا برکتَ دئیان و تئیی ناما بُرزَ کنان و تئو برکتے بئے.
چێا که جسمی تَمرین بێپائدگ نهاِنت، بله هُداتُرسیئے پائدگ هر هسابا باز اِنت که په انّوگێن زندا هم هُدائے کئول و کراری گۆن اَنت و په آیۆکێن زندا هم.
آییئے لۆگ چه مال و مِلکتا پُرَّ بیت و آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجمَ مانیت.
تئیی پتئے هُدائے برکتا، که ترا مدتَ کنت، پُرواکێن هُدائے برکتا، که ترا برکتَ دنت. گۆن آسمانئے برکتان، چه بُرزا، گۆن جُهلانکیئے برکتان، چه جَهلا و گۆن چُکدان و گْوَرانی برکتان ترا برکتَ دنت.
پِرئون، ساراییئے هاترا گۆن اِبراما مهربان بوت و اِبرام پَس و گۆک و لاگ و مادیان و گُلام و مۆلد و اُشترانی واهند بوت.
بله اگن هما کارمَستر وتی دلا بگوَشیت: ’اَنگت منی هُدابُندئے آیگا باز وهد هست‘ و پمێشکا ورگ و چرگا ملار و هنۆش ببیت و وتی همکارێن گُلام و مۆلدان لَٹّ و کُٹّ بکنت.
هما مردم که ترا برکتَ دئینت، من آیان برکتَ دئیان و هما مردم که ترا نالتَ کننت، من آیان نالتَ کنان و زمینئے سجّهێن کئوم تئیی سئوبا برکتَ گرنت.“
اِبراهێما وتی سجّهێن هستی اِساکارا دات.
اے ڈئولا آکوب سکّ سێر و آباد بوت و بلاهێن رمگانی واهُند بوت. گُلام و مۆلِد و اُشتر و هَری هم باز بوت.