4 نون سپرئے سئیمی رۆچ اَت. اِبراهێما چمّ چست کرتنت و چه دورا آ جاگهی دیست.
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”بِرئوێت آ رۆباها بگوَشێت ’مرۆچیگ و باندا، جِنّانَ کَشّان و مردمان دْراهَ کنان و سئیمی رۆچا، وتی کارا سَرجم په سرَ رسێنان.‘
که آییا کُشنت، بله سئیمی رۆچا آ زندگَ بیت و جاهَ جنت.“ چه اے هبران، آییئے مرید باز پرێشان و دِلتپرکه بوتنت.
موسّایا گۆن مهلوکا گوَشت: ”وتا په سئیمی رۆچا تئیار کنێت. جَنانی کِرّا مرئوێت.“
په سئیمی رۆچا تئیار ببێت، چێا که سئیمی رۆچا منِ هُداوند سجّهێن مهلوکئے چمّانی دێما سینائے کۆهئے سرا اێرَ کایان.
گڑا موسّایا اِسراییلیانی رهشۆنی کرت. آ چه سُهرزِرئے تئیابا پاد آتک و شورئے گیابانا شُتنت. تان سئے رۆچا گیابانا سپرِش کرت بله هچّ آپِش ندیست.
آیان گوَشت: ”اِبرانیانی هُدا مئے دێما زاهر بوتگ. نون مارا بِلّ که گیابانا سئے رۆچئے راها رئوێن و په وتی هُداوندێن هُدایا کُربانیگَ کنێن. چۆ مبیت که گۆن وَبا یا زهما مئے سرا بکپیت.“
دومی سُهبا ماهلّه، اِبراهێم پاد آتک و وتی هَری پالام کرت. وتی دو هِزمتکار و اِساکی زرتنت، په سۆچَگی کُربانیگا داری پرۆشت و دێم په هما جاگها راه گپت که هُدایا گوَشتگاَت.
گۆن وتی هِزمتکاران گوَشتی: ”شُما گۆن هرا همِدا بجلّێت، من و چُکّ اۆدا رئوێن و هُدایا پرستشَ کنێن و کاێن.“