18 پاد آ، چُکّا چست کن، دستایی گِر که من آییا مزنێن کئومے کنان.“
من مۆلدێن زالئے چُکّا هم کئومے کنان چێا که آ هم تئیی نَسل و پَدرێچ اِنت.“
پرێشتگا چُش هم گوَشت: ”هُداوندَ گوَشیت که من تئیی نَسل و پَدرێچا اَنچۆ بازَ کنان که چه هسابا ڈَنَّ بنت.“
اِسماێلئے بارئوا هم من تئیی هبر گۆش داشت: من آییا اَلّم برکتَ دئیان، آییا پُرسَمرَ کنان و آییئے نَسل و پَدرێچا سکّ بازَ کنان. آ دوازده شَهزادگئے پتَ بیت و چه آییا مزنێن کئومے پێدا کنان.
هُداوندئے پرێشتگا هاجِر گیابانا، چَمّگێئے کِرّا دیست. اے هما چَمّگ اِنت که شورئے راهئے سرا اِنت.
بله هُداوندئے پرێشتگا چه آسمانا اِبراهێم تئوار کرت: ”اِبراهێم! او اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“