7 نون اے مردئے جَنا بِدئے. اے مرد نَبیے. په تئو دْوا کنت و تئو زندگَ مانئے. بله اگن اے مردئے جَنا مدئیئے، دلجم بئے که تئیی جند و تئیی سجّهێن مردم اَلّما مرنت.“
اگن کَسے براتے بگندیت اَنچێن گناهے کنگا اِنت که مَرکئے سئوَبَ نبیت، دْوا بکنت و هُدا آییا زِندَ بَکشیت. اِشیا هما کَسئے بارئوا گوَشان که گناهی مَرکئے سئوَبَ نبیت. گناهے هستاِنت که مَرکئے سئوَبَ بیت، منَ نگوَشان که کَسے په چُشێن گناهێئے بَکشگا دْوا بکنت.
هُداوند وتی دلئے راز و رمزان گۆن هداتُرسان درشانَ کنت، وتی اَهد و پئیمانا په آیان پَجّارێنیت.
موسّائے ناکۆا گوَشت: ”تئو شَرّێن کارے کنگا نهائے.
گڑا هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”بچار، من ترا په پِرئونا چۆ هُدایا کرتگ و تئیی برات هارون تئیی نبیَ بیت.
تئیی بدلا آ گۆن مردمان هبرَ کنت. آ په تئو دپے بیت و تئو په آییا هُداے بئے.
چێا که هُداوندا اِبراهێمئے جَن سارَهئے سئوَبا اَبیمَلِکئے لۆگئے سجّهێن جنێن چُکبَند کرتگاَتنت.
بله هُداوندا اِبرامئے لۆگی، ساراییئے سئوَبا پِرئون و آییئے لۆگئے سرا مزنێن وَبا و وڑ وڑێن نادْراهی دئور دات.
پِرئونئے اَپسَران که سارایی دیست، پِرئونئے کِرّا آییئے ساڑایگا لگّتنت و سارایی پِرئونئے کَلاتا برَگ بوت.
بله نێکی و بدیئے زانَگئے درچکئے بَرا مئوَر. هما رۆچا که تئو وارت، اَلّما مِرئے.
شَمونا پَسّئو دات: ”شما چه هُداوندا په من دْوا بلۆٹێت، تان هما چیزّ که شما گوَشتنت، یکّے هم منی سرا مکپیت.“
بله شپا هُدا اَبیمَلِکئے وابا آتک و گوَشتی: ”بچار، اے جنێن که تئو برتگ، تئو اِشیئے سئوَبا مِرئے. اے سور کرتگێنے.“
اَبیمَلِک سُهبا ماهلّه پاد آتک، وتی سجّهێن هِزمتکاری لۆٹاێنتنت و هرچے که بوتگاَت، سجّهێن هالی داتنت. آیان سکّ تُرست.
”او منی واجه! مئے هبران گۆش دار. تئو مئے نیاما پُرواکێن شَهزادگے ائے. وتی مُردگا مئے کبرستانا، گچێنی جاگهێا کبر کن. چه ما کَسّ، ترا چه تئیی مُردگئے کبر کنگا نداریت.“