چێا که بێرهبندیئے چێرێن زۆر و واک وتی کارا چه پێسرا کنگا اِنت، بله هما که بێرهبندیئے دێما دارَگا اِنت، تانکه جندی دور کنگَ نبیت، بێرهبندیئے دێما داریت.
من کئومان چه تئیی دێما دورَ کنان و تئیی هَدّ و سیمسران پْراه و شاهِگانَ کنان. تئو که سالے سئے رندا وتی هُداوندێن هُدائے چارگا کائے، آ وهدا کَسَّ نئیئیت و تئیی مُلکا نگیپت.
اے لۆگا کَسّ چه من مستر نهاِنت. تئیی جندا اَبێد هچّ چیزّی چه من دور نداشتگ، چێا که تئو آییئے لۆگبانُک ائے. گڑا من چۆن چُشێن رَدێن کارے بکنان و وتا هُدائے چمّان گُنهکار بکنان؟“
وهدے پیلاتوس هَکدیوانا نِشتگاَت، آییئے جَنا اے کُلئو راه دات که ”گۆن اے بێگناه و نێکێن مردا هچّ مکن، چێا که دۆشی من اِشیئے بارئوا سکّێن پرێشانێن وابے دیستگ.“