2 اِبراهێما وتی جَن سارَهئے بارئوا گوَشت: ”منی گُهار اِنت.“ گڑا گِرارئے بادشاه اَبیمَلِکا وتی مردم رئوان داتنت و سارَهی وتی کِرّا بُرت.
پِرئونئے اَپسَران که سارایی دیست، پِرئونئے کِرّا آییئے ساڑایگا لگّتنت و سارایی پِرئونئے کَلاتا برَگ بوت.
وهدے اۆدئے مردێنان چه اِساکا آییئے لۆگیئے بارئوا جُست کرت، چه تُرسا نگوَشتی که منی لۆگی اِنت، گوَشتی: ”منی گُهار اِنت.“ آییا دلا هئیال کرتگاَت چۆ مبیت که اِدئے مردێن منا بکُشنت و رِبِکّایا ببرنت که آ شَررَنگے.
نون اَبیمَلِکا گۆن اِساکا گوَشت: ”چه مئے کِرّا برئو. تئو سکّ زۆرمند ائے و چه مئے هَدّا در ائے.“
چۆ بوت که آ سرڈگارا ڈُکّالے کَپت، اَبێد چه آ پێسری ڈُکّالا که اِبراهێمئے وهدا بوتگاَت. اِساک، گِرارا شت، پیلِستیانی بادشاه اَبیمَلِکئے کِرّا.
سارَه چۆناها وَه منی گهار اِنت که منی پتئے چُکّ اِنت، بِلّ تُرے منی ماتئے چُکّ نهاِنت، بله رندا ما سور کرت و آ منی لۆگی بوت.
همے وهدا اَبیمَلِک و آییئے لشکرئے مستر پیکولا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”تئو هرچے که کنئے، هُدا گۆن تئو گۆن اِنت.