پێدایش 19:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁶ بله لوتا که دێر کرت، آ مردان، لوت و لوتئے جَن و دوێن جنکّ دستا گِپتنت و چه شهرا ڈنّ برتنت، چێا که هُداوندا آیانی سرا رَهم کرتگ‌اَت.

پێدایش 19:16 Referans Kwoze

پِتْرُسئے دومی کاگد 2:9

گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سِزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت.

په تیتوسا پولُسئے کاگد 3:5

هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.

یوهَنّا 6:44

کَسّ تان هما وهدا منی کِرّا آتکَ نکنت که پت، بزان منی دێم دئیۆک آییا منی نێمگا مئیاریت. هرکَس که کئیت، من آییا آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.

لوکا 18:13

بله هما مالیاتگیر دور اۆشتاتگ‌اَت و آسمانی چارت هم نکرت. دستی وتی سێنَگا جت و پِریات کنانا گوَشتی: ’او هُدا! ترا منی سرا بَزّگ بات که گُنهکارے آن.‘

زَبور 136:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 119:60

تئیی هُکمانی منّگا اِشتاپَ کنان، دێرَ نکنان.

زَبور 118:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 111:4

آییا وتی باکَمالێن کار یادگار کرتگ‌اَنت، هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت.

زَبور 107:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 106:8

بله هُداوندا په وتی نامئیگی رَکّێنتنت، تانکه وتی زۆر و واکا زاهر بکنت.

زَبور 106:1

هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 103:13

هما دابا که پتے په وتی چُکّان مهربان اِنت، همے پئیما هُداوند په هما مردمان مهربان اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت.

زَبور 86:15

بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.

زَبور 86:5

تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.

زَبور 34:12

چه شما کئے په زِندا هُدۆناک اِنت و وشّێن رۆچانی گِندگئے لۆٹۆک؟

دَرگوَز 34:6

هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.

پولُسئے کاگد په رومیان 9:18

گڑا بزان، هُدا هرکَسئے سرا که بلۆٹیت رَهمَ کنت و هرکَسئے دلا که بلۆٹیت سِنگَ کنت.

پِتْرُسئے دومی کاگد 2:7

پهرێزکارێن لوت که چه ناشَرێن مردمانی سِلّی و بدکاریان سکّ دلرنج اَت، رَکّێنتی

پێدایش 19:15

بامگواه که بوت، پرێشتگان لوت هُجّ کرت و گوَشت: ”زوتّ کن وتی جَن و دوێن جنکّان چه اِدا بزور و برئو، اگن نه اے شهر که سِزا دئیگَ بیت، شما هم رۆپگ و برگَ بێت.“

دَرگوَز 34:7

گۆن هزاران نَسلا وتی مِهرا برجاهَ داران و رَدکاری و سَرکشّی و گناهانَ بَکشان بله رَدکاریا بے سِزایا گوَزگَ نئیلان. پت و ماتانی رَدکاریانی سِزایا چُکّ و نُماسگانَ دئیان، تان سئیمی و چارمی نَسلا.“

زَبور 32:10

بدکارئے رنج و اَزاب باز اَنت، بله هُداوندئے مِهر هماییئے چَپّ و چاگردا گیپت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

زَبور 33:18

هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،

زَبور 33:19

تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.

پێدایش 43:10

اگن ما اینچُک مهتل مبوتێنێن، تان اے وهدی دو رندا شتگ و آتکگ‌اَتێن.“