8 گڑا شیر و شیلّانچ و پَتکگێن گۆشتی زُرت و آیانی دێما داتنت. آ که ورگا اَتنت، اِبراهێم آیانی کِرّا، درچکئے چێرا اۆشتات.
بله لوتا همینچک مِنَّت کرتنت که آیان راه تاب دات و لوتئے لۆگا شتنت گۆن. لوتا په آیان شامے تئیار کرت، بێهُمیرێن نگنی اَڈّ کرت و آیان وارت.
بچار، من دروازگئے دپا اۆشتاتگان و ٹُکّگا آن. اگن کَسے منی تئوارا اِشکنت و دروازگا پچَ کنت، من تها کایان. من گۆن آییا و آ گۆن من وراکَ وارت.
او براتان! شما گْوانک جنَگ بوتگێت که آزات ببێت، بله چۆ مبیت که اے آزاتی په شمئے گُنهکارێن تَب و سَرِشتا مۆهے ببیت. اِشیئے بدلا په مِهر یکدومیئے هِزمتا بکنێت.
بله په سجّهێن مردمان نه، په هما شاهدان که آییا وت چه پێشا گچێن کرتگاَتنت، بزان په ما که ایسّائے جاه جنَگا رَند، گۆن آییا هۆر وارت و نۆشت.
آیان په ایسّایا شامے جۆڑ کرت. مَرتا مهمانان آپ و تام کنگا اَت. چه پَرزۆنَگئے سرئے نِشتگێن مردمان یکّے ایلازَر اَت.
ایسّایا زرت و آیانی دێم په دێما وارت.
هما وهدا که ایسّا گۆن آیان په ورگا نِشت، نانی زرت، هُدائے شُگری گپت، نانی چُنڈ چُنڈ کرت و آیانی دستا دات.
گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘
بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.
اِبراهێما وت دێم په گۆرُما مئیدان کرت، شَرّێن پَزّۆرێن گوَسکے دَری چِت و هِزمتکارێا داتی. هِزمتکارا زوتّ اَڈّ کرت.
آیان جُست گپت: ”تئیی لۆگی سارَه کجا اِنت؟“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”اۆدا گدانئے تها اِنت.“