16 اے سئیێن مرد چه اۆدا پاد آتک و راه گِپتنت. دێم په سُدوما چارتِش. اِبراهێم هم شت گۆن که آیان رهادگ بکنت.
بله وهدے اۆدا مئے جَلّگئے رۆچ هلاس بوتنت، ما پدا وتی سپر بِندات کرت. سجّهێن باوَرمند گۆن وتی جَن و چُکّان مئے همراهیا چه شهرا ڈنّ، تئیابدَپا آتکنت. اۆدا ما سجّهێن کۆنڈان کپتێن و دْوااِن کرت.
آ گێشتر په اِشیا گَمیگ اَتنت که پولُسا گوَشتگاَت: ”شما پدا منا نگندێت.“ گڑا تان بۆجیگا رسێنتِش.
کِلیسایا آیانی راه دئیگئے چِن و لانچ کرت و آیان چه پینیکیَه و سامِرَهئے راها گوَزان، هر جاه اے وشّێن هال دات که بازێن درکئومان هم چِه پئیما هُدائے راه زرتگ. چه اے هالئے اِشکنگا، سجّهێن برات باز وشّ و شادان بوتنت.
آیان، باوَرمندانی دێما په تئیی مِهرا گواهی داتگ. اے سکّێن شَرّێن کارے بیت که تئو آیان هما پئیما سات و سپرا رئوان بکنئے که هُدائے رزا اِنت.
پمێشکا منی دلا اِنت که دێم په اِسپانیایا وتی سات و سپرئے راها، گۆن شما گِند و نِند بکنان تان شمئے گِندُکئے وشّیان و رند، شما منا په اۆدئے سپرا مَدت بکنێت.
اِبراهێما چمّ چِست کرتنت، دیستی که سئے مرد منی نزّیکّا اۆشتاتگ. آییا که دیستنت، چه گِدانئے دپا په اِشتاپی آیانی وشّاتکا شت، په اَدب سَری جَهل کرت و
سارَها تُرست، درۆگی بست و گوَشتی: ”من نکَندِت.“ بله هُداوندا گوَشت: ”په راستی تئو کَندت.“
گڑا آ مردان وتی راه تاب دات و دێم په سُدوما شتنت، بله اِبراهێم اَنگت هُداوندئے بارگاها اۆشتۆک اَت.
بێگاها، دوێن پرێشتگ سُدوما سر بوتنت. لوت شهرئے دروازگئے دپا نِشتگاَت. وهدے پرێشتگی دیستنت، پاد آتک و آیانی پێشوازیا شت، په اَدب سَری جَهل کرت و