10 گڑا چه آیان یکّێا گوَشت: ”آیۆکێن سالا همے وهدا اَلّما تئیی کِرّا پرَ ترّان و تئیی لۆگی سارَها مردێنچُکّے گوَرانَ بیت.“ سارَه آییئے پُشتی نێمگا، گِدانئے دپا، گۆش دارگا اَت.
سارَهئے لاپ پُرّ بوت و اِبراهێمئے پیرانسریا په آییا مَردێنچُکّے آورتی. چُکّ هما گیشّتگێن وهدا پێدا بوت که هُدایا چه پێسرا اِبراهێم هال داتگاَت.
بله وتی اَهد و پئیمانا گۆن اِساکا برجاهَ داران که دێمی سالا همے وهدا چه سارَها پێدا بیت.“
هُدایا گوَشت: ”اِنّه، تئیی جَن سارَه چُکّے کاریت و تئو باید اِنت چُکّئے ناما اِساک بکنئے. من وتی اَهد و پئیمانا گۆن اِساکا برجاهَ داران و چه آییا رند، اے په آییئے نَسل و پَدرێچا اَبدمانێن اَهد و پئیمانے بیت.
من برکتیَ دئیان و ترا چه آییا مردێنچُکّے بیت. من سارَها برکتَ دئیان و آ کئومانی ماتَ بیت، کئومانی بادشاه چه آییا پێدا بنت.“
او براتان! شما، اِساکئے ڈئولا کئولئے چُکّ اێت.
هما چُکّ که آییا چه مۆلِدێن جنا بوت، چه انسانی واهگا پێدا بوت، بله اے دگه چُکّ که چه آزاتێن جنا پێدا بوت، هُدائے کئولئے برکتا پێدا بوت.
بله پرێشتگا گۆن آییا گوَشت: ”او زَکَریا! متُرس. تئیی دْوا مَنّگ بوت، تئیی جَن اِلیزابِت مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و باید اِنت تئو آییئے ناما یَهیا بکنئے.
پرێشتگا چُش هم گوَشت: ”هُداوندَ گوَشیت که من تئیی نَسل و پَدرێچا اَنچۆ بازَ کنان که چه هسابا ڈَنَّ بنت.“
آیان جُست گپت: ”تئیی لۆگی سارَه کجا اِنت؟“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”اۆدا گدانئے تها اِنت.“
هما پئیما که هُداوندا وت گوَشتگاَت، سارَهئے سرا مهربان بوت و په سارَها هما کاری کرت که وادهی کرتگاَت.