15 شپئے وهدا آییا وتی همراه ٹۆلی ٹۆلیا بهر کرتنت و دژمنئے سرا اُرُشی کرت و پرۆشی داتنت و تان هوبَها، که دَمِشکئے شمالا اِنت، آیانی رندا کپت.
چه آییا لۆٹتی په دَمِشْکئے شهرئے کَنیسَهانی سرۆکان کاگدے بنبیسیت که شاوولا اے اِهتیار ببیت، اگن آییا اۆدا ”اے راهئے“ هر منۆگرے دیست، مردێنے ببیت یا جنێنے، بندیگ بکنت و اورشَلیما بیاریت.
بَکشنده و وامدِهێن مردمئے آسَر شَرَّ بیت، هما که وتی کاران په انساپَ کنت.
شاوول چه زمینا پاد آتک، بله وهدے چمّی پَچ کرتنت هچّی مئیم نکرت. همراهان دستا گپت و دَمِشْکا سر کرت.
دَمِشْکئے شهرا، هَنّانیا نامێن مریدے جَهمنند اَت. شُبێن و اِلهامێا، هُداوند په آییا زاهر بوت و گوَشتی: ”او هَنّانیا!“ آییا جواب تَرّێنت: ”جی، منی واجه!“
بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“