9 هُدایا گوَشت: ”آسمانئے چێرئے آپ یکّ نێمگے ببنت و هُشکی پَدّر ببیت“ و اَنچُش بوت.
اے پئیما په زانت، وتی چمّان چه اے راستیا بندَ کننت که آسمان، هُدائے هُکمئے سرا چه دێریگێن وهدان هستاَت و اے زمین، چه آپا و آپئے راها جۆڑ بوتگ و
دریا هُداوندئیگ اِنت که وت اَڈّی کرتگ، هُشکێن زمین هم هماییئے دستان جۆڑ کرتگ.
دریائے آپان مُچّ و هاکۆٹَ کنت و جُهلیان مان اَمبارا.
و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگاَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت.
وتی بُرزی لۆگانی مِنُکان آپانی سرا اۆشتارێنئے. جمبران وتی اَرّابه جۆڑَ کنئے و گواتئے بانزُلان سوار ائے.
هُدایا کُبّهئے نام ”آسمان“ کرت. شپ گوَست و سُهب بوت. اے دومی رۆچ اَت.