7 هُدایا کُبّه اَڈّ کرت و کُبّهئے چێرئے آپ چه سربُرئے آپان جتا کرتنت. اے کار بوت.
او بُرزێن اَرش! آییا ستا کن. او آسمانئے سربرئے آپان! آییا ستا کنێت.
آ سجّهێن بَه منتنت و گوَشگا لگّتنت: ”اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت.“
هُدایا گوَشت: ”آسمانئے چێرئے آپ یکّ نێمگے ببنت و هُشکی پَدّر ببیت“ و اَنچُش بوت.
اے، کُبّها نور جۆڑ ببنت و زمینا رُژنا بکننت“ و اَنچُش بوت.
هُدایا گوَشت: ”زمین هر پئیمێن سَهدار پێدا بکنت، آیانی جندئے تَهرئے هسابا؛ دَلوَتا بگر تان لاپکَشّێن جانوَر و وَکشیێن هئیوانا، هر یکّے وتی تَهرئے هسابا.“ اے کار بوت.
هُدایا گوَشت: ”زمین سبزگ برۆدێنیت؛ تُهمدارێن کِشار و نیبگ دئیۆکێن درچک، که هر درچکئے برا، آییئے جندئے تُهم مان ببیت، آیانی جندئے تَهرئے هسابا“ و اَنچُش بوت.
تئو چمّگ پرماتنت که دَرَگان آپ برُمبێننت و کۆهانی نیاما تَچان ببنت.
هُدایا کُبّهئے نام ”آسمان“ کرت. شپ گوَست و سُهب بوت. اے دومی رۆچ اَت.
آسمان هُداوندئے شان و مزنیا پدّرَ کنت، بُرزێن اَرش آییئے دستئے کاران.
اے رۆچ په آ رۆچا هبر رئوانَ کنت و اے شپ په آ شپا زانت و هِکمت درشانَ کنت،
هما که چه وتی داناییا آسمانی اَڈّ کرتگاَنت، مِهری اَبدمان اِنت.