24 هُدایا گوَشت: ”زمین هر پئیمێن سَهدار پێدا بکنت، آیانی جندئے تَهرئے هسابا؛ دَلوَتا بگر تان لاپکَشّێن جانوَر و وَکشیێن هئیوانا، هر یکّے وتی تَهرئے هسابا.“ اے کار بوت.
چه هر تَهرئے بالی مُرگ، هر تَهرئے چارپادێن هئیوان، زمینئے سرئے هر تَهرئے لاپکَشّێن جانوَران، یکّ یکّ جُتکے تئیی کِرّا کئیت تانکه اے سجّهێنان زندگ بدارئے.
سجّهێن جانوَر و سجّهێن لاپکَشّ و سجّهێن بالی مُرگ و زمینئے سرئے سجّهێن سُرِنده چه بۆجیگا در آتکنت، هر یکّے وتی تَهرئے هسابا.
او رستر و سجّهێن دَلوَتان، او کسانێن جانوَر و بالی مُرگان،
آیانی همراهیا هر پئیمێن سَهدار وتی تَهرئے هسابا گۆن اَت؛ هر پئیمێن دَلوَت وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن لاپکَشّێن جانوَر وتی تَهرئے هسابا و هر پئیمێن مُرگ وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن بانزُلیێن سَهدار.
آ وهدا مردم وتی کارانَ رئونت و تان بێگاها زهمتَ کَشّنت.
بُرزێن کۆه وهشیێن بُزانیگ اَنت و تلار، ریجگوشکانی پناهگاه اَنت.
شپ گوَست و سُهب بوت. اے پنچمی رۆچ اَت.
هُداوندێن هُدایا چه هاکا زمینئے سرئے سجّهێن وَکشیێن هئیوان و آسمانئے سجّهێن مُرگ جۆڑ کرتگاَتنت. نون آ سجّهێنی مردئے کِرّا آورتنت تان بچاریت که بارێن مَرد آیان کجام نامان تئوارَ کنت. هر نامێا که مَردا آ سَهدار تئوار کرتنت، هما آیانی نام بوت.