پێدایش 1:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ بُنگێجا، هُدایا آسمان و زمین اَڈّ کرتنت.

پێدایش 1:1 Referans Kwoze

اِلهام 4:11

”مئے هُداوند و مئے هُدا! تئو شان و شئوکت، اِزّت و زۆرَ کرزئے، چێا که تئو سجّهێن چیزّ اَڈّ کرتگ‌اَنت و سجّهێن چیزّ چه تئیی واهگا جۆڑ بوتگ و هست‌اَنت.“

دَرگوَز 20:11

چێا که هُداوندا شَش رۆچا آسمان، زمین، دریا و هرچے که اِشانی تها هست، اَڈّ کرتنت و هپتمی رۆچا آرامی کرت، پمێشکا هُداوندا شَبَّتئے رۆچ برکت داتگ و گِچێنی و پاکێن رۆچے جۆڑ کرتگ.

کاسِدانی کار 17:24

آ هُدا هما اِنت که اے دنیا و اِشیئے تهئے سجّهێن چیزّی اَڈّ کرتگ‌اَنت. آ وت، زمین و آسمانئے هُداوند اِنت، پمێشکا آییا مردمانی دستئے جۆڑ کرتگێن پرستشگاهان جاگهَ نبیت.

پِتْرُسئے دومی کاگد 3:5

اے پئیما په زانت، وتی چمّان چه اے راستیا بندَ کننت که آسمان، هُدائے هُکمئے سرا چه دێریگێن وهدان هست‌اَت و اے زمین، چه آپا و آپئے راها جۆڑ بوتگ و

زَبور 33:9

چیا که آییا گوَشت و هما چیزّ پئیم بوت، پرمانی دات و برجاه دارگ بوت.

اِلهام 14:7

گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”هُدائے بیمّا دلا بدارێت و آییا شان و شئوکت بدئیێت چێا که آییئے دادرسیئے ساهت آتکگ و رَستگ. هماییا پرستش بکنێت که آسمان و زمین، دریا و آپی چَمّگی جۆڑ کرتگ‌اَنت.“

زَبور 115:15

هُداوند شمارا برکت دئیات، زمین و آسمانئے اَڈّ کنۆک.

کاسِدانی کار 14:15

گوَشتِش: ”او مردمان! شما چے کنگا اێت؟ ما شمئے ڈئولێن بنی‌آدم اێن و بَسّ. آتکگێن شمارا اے مِستاگا بدئیێن که اے هراب و ناهودگێن کاران یله بکنێت و بَرهَکّ و نمیرانێن هُدائے کِشکا بگرێت. آییا آسمان، زمین، دریا و هرچے که آیانی تها هست‌اِنت، اَڈّ کرتگ‌اَنت.

زَبور 136:5

هما که چه وتی داناییا آسمانی اَڈّ کرتگ‌اَنت، مِهری اَبدمان اِنت.

زَبور 8:3

وهدے تئیی آسمانانی نێمگا چاران که تئیی لنکُکانی اِزم و هنر اَنت ماه و اِستارانی نێمگا، که تئو برجاه داشتگ‌اَنت،

زَبور 102:25

زمین، تئو چه اَزلا جۆڑ کرتگ و آسمان تئیی دستانی کار اِنت.

زَبور 124:8

هُداوندئے نام مئے مدَت اِنت، آسمان و زمینئے جۆڑ کنۆکئے نام.

زَبور 33:6

گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگ‌اَنت و آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.

زَبور 121:2

منا کُمکّ چه هُداوندا رسیت، هما که آسمان و زمینی اَڈّ کرتگ‌اَنت.

زَبور 104:24

او هُداوند! تئیی کار چینکدر باز اَنت، تئو، اے سجّهێن په هکمت اڈّ کرتگ‌اَنت، زمین چه تئیی جۆڑ کرتگێنان پُرّ اِنت.

زَبور 96:5

کئومانی سجّهێن ”هُدا“ ناهودگێن بُت اَنت، بله هُداوندا آسمان جۆڑ کرتنت.

اِلهام 10:6

و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگ‌اَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 11:36

چێا که هر چیزّ چه هماییئے نێمگا اِنت و چه آییئے سئوَبا و په هماییا اِنت. تان اَبد شان و شئوکت هماییا سر بات. اَنچُش بات. آمین.

کاسِدانی کار 4:24

آیان که اِشکت، یکدل و همتئوار هُدائے بارگاها دْوا کرت و گوَشتِش: ”او زۆرمندێن هُداوند، آسمان و زمین و دریائے اَڈّ کنۆک و هر چیزّے که آیانی تها اِنت!

زَبور 90:2

چه کۆهانی پێدا بئیگ و زمین و جهانئے اڈّ کنگا پێسر، چه اَزل تان اَبد، هُدا تئو ائے.

زَبور 146:6

هماییئے سرا که زمین و آسمانئے جۆڑ کنۆک اِنت و دریا و هر چے که دریایا هست، هماییئے سرا که تان اَبد وپادار اِنت،

زَبور 134:3

هُداوند چه سَهیونا شمارا برکت بدئیات، هما که زمین و آسمانئے اَڈّ کنۆک اِنت.

اِلهام 22:13

بِندات من آن و هلاسی من آن، ائولی و آهری، بُنگێج و آسر.

یوهَنّائے ائولی کاگد 1:1

هما که چه اَزلا هست‌اَت، هما که ما اِشکتگ، گۆن وتی چمّان دیستگ، هما که ما چارتگ و دست پِر کرتگ، آ زِندمانئے گال اِنت.

مَرکاس 13:19

چێا که هما رۆچان، اَنچێن سکّی و سۆریے کپیت که آییئے مِسال، چه هما رۆچا که هُدایا جهان جۆڑێنتگ تان اے وهدا نئیاتکگ و هچبر هم نئیئیت.

زَبور 104:30

وتی روها که دێمَ دئیئے اے اڈَّ بنت. زمینئے سربرا نۆک و تازگَ کنئے.

اِلهام 21:6

چُش هم منا گوَشتی: ”کار هلّتنت. بِندات من آن و هلاسی من آن، بُنگێج و آسر. هما که تُنّیگ اِنت، من آییا چه زِندئے چَمّگا مُپت و بے زرّا آپَ دئیان.

اِلهام 3:14

په لئودیکیائے کِلیسائے پرێشتگا نبشته کن: اے هبر ”آمین“، وپادار و راستێن شاهد، هُدائے اَڈّ کرتگێنانی سرچمّگئے هبر اَنت. آ چُشَ گوَشیت:

مَتّا 11:25

آ وهدا ایسّایا گوَشت: ”او منی پت، زمین و آسمانئے هُدابند! ترا ستا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت.

دَرگوَز 31:18

وهدے هُداوندا سینائے کۆهئے سرا گۆن موسّایا هبر هلاس کرت، شاهدیئے دوێن وانِکی موسّائے دستا داتنت، سِنگئے دو وانِک اَتنت که اِشانی سرا هُداوندا دَهێن پرمان دستِ وت نبشته کرتگ‌اَتنت.

زَبور 8:4

انسان چیے که تئو آییئے گَموار ببئے و بنی آدم کئے اِنت که آییئے دلگۆشا بدارئے؟