3 آ مردم که وتی سُنّت کنگَ کِلّیت، من په دلجمی گۆن آییا گوَشان که په تئو اَلّم اِنت که سجّهێن شَریَتا بدارئے.
آ که شَریَتی کارانی سرا تئوکلَ کننت، آیانی سرا نالت اِنت. چێا که پاکێن کتابا نبشته اِنت: ”هرکَس که دائِما شَریَتئے کتابئے سجّهێن نِبِشتهانی پابند نهاِنت و آیانی سرا کارَ نکنت، آ نالتیے.“
بُرُّک و سُنّتا هما وهدا اَرزش هست که شَریَتا برجاه بدارئے بله اگن شَریَتا بپرۆشئے گڑا بزان سُنّت کنگ نبوتگئے.
شما چُش هم گوَشێت که ’اگن کَسے کُربانجاهئے سئوگندا بوارت هچّ پرواه نێست، بله اگن کَسے کُربانجاهئے کُربانیگئے سئوگندا بوارت، گڑا باید اِنت وتی سئوگندا پوره بکنت.‘
ما دیستگ و گواهیَ دئیێن که پتا وتی چُکّ رئوان داتگ تان جهانئے رَکّێنۆک ببیت.
کَسّ په وتی هئوَسا براتئے اِزّتا دست مجنت و چه آییا پائِدگ چِست مکنت، چێا که هُداوند هر گَندَگێن کارئے سِزایا دنت، اَنچۆ که ما پێسرا شمارا هُژّار کرتگ و گوَشتگ.
من یَهودی و یونانی، دوێن پنت و سۆج داتگاَنت که چه وتی رَدێن کاران تئوبه بکننت، هُدائے راها بگرنت و مئے هُداوندێن ایسّائے سرا ایمان بیارنت.
پِتْرُسا، آ، پنت و سۆج دئیانا کَڈّن کرت و گوَشتنت: ”وتا چه اے گُمراهێن نَسل و پَدرێچا برَکّێنێت.“
چێا که منی پنچ برات اَنت و منی واهگ اِنت که ایلازَر آیانی کِرّا برئوت و آیان ڈاه بدنت و هُژّار بکنت، چُش مبیت که آ هم اے پُراَزابێن جاگها بیاینت.‘
او کۆرێن رَهشۆنان! بژن و اپسۆز په شما که مردمان سۆجَ دئیێت: ’اگن کَسے مزنێن پرستشگاهئے سئوگندا بوارت پرواه نێست، بله اگن یکّے پرستشگاهئے تلاه و تَنگئوانی سئوگندا بوارت، گڑا باید اِنت وتی سئوگندا پوره بکنت.‘
چه یَهودیَها لهتێن مردم اَنْتاکیَها آتک و براتِش تالیم داتنت و گوَشتِش: ”تان وهدے شما موسّائے شَریَتئے رَندگیریا سُنّت و بُرُّک مکنێت، رَکّتَ نکنێت.“
گۆش دارێت! منِ پولُس شمارا گوَشان که اگن شما وتی سُنّت کنگ اِشت، گڑا شمارا چه مَسیهئے نێمگا هچّ پئیمێن پائِدگے نرسیت.
چێا که ایسّا مَسیهئے راها سُنّت بئیگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت، تهنا هما ایمانا مانا هست که چه مِهرئے راها وتا زاهِرَ کنت.