23 نَرمتَبی و داشْت. چُشێن چیزّانی هلاپا هچّ شَریَت و کانون نێست.
ما اے هم زانێن که شَریَت په پهرێزکاران جۆڑ کنگ نبوتگ، په شَریَتئے پرۆشۆکان، په سَرکَشّان، په هُداناپرمان و گنهکاران، په ناپاک و بێدینان، په همایان که وتی پت و ماتانَ کُشنت، په هۆنیگان،
بله وهدے پولُسا هَکّ و اِنساپ، پهرێزکاری و جُست و پُرسئے آیۆکێن رۆچئے بارئوا هبر کرت، گڑا پیلیکْسا تُرست و گوَشتی: ”انّون تئو برئو، وهدے دَزگٹّ نبوتان، ترا پدا لۆٹان.“
مزناُمرێن مردێنان تالیم بدئے که گْران و سنگین ببنت، شَرپدار ببنت و داشتِش ببیت. باید اِنت آیان راستێن ایمان و مِهر و سَگّ و برداشت ببیت.
کماش باید اِنت مهماننئواز ببیت، شَرّی و نێکیا دۆست بداریت، داشتی ببیت، پهرێزکار، پاک و پلگار و شِهم و رَهدار ببیت.
بله اگن پاکێن روه شمئے رهشۆنیا بکنت، گڑا شما شَریَتئے پابند نهاێت.