په گَلاتیان پولُسئے کاگد 5:17 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁷ چێا که گُنهکارێن تَب و سَرِشتئے واهَگ پاکێن روهئے هِلاپ اَنت و پاکێن روهئے واهگ گُنهکارێن تَب و سَرِشتئے هِلاپ اَنت. اے گۆن یکدومیا جنْگا اَنت و پمێشکا شما آ کارانَ نکنێت که کنگِشَ لۆٹێت.

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 5:17 Referans Kwoze

پولُسئے کاگد په رومیان 8:13

چێا که اگن شما گُنهکارێن سَرِشتئے راها بگرێت، مرێت. بله اگن چه روهئے راها وتی سَرِشتئے گناه و بدکاریان بکُشێت، زِندگَ مانێت.

یوهَنّا 3:6

آ چیزّ که چه جسما پێدا بیت، جسم اِنت و آ چیزّ که چه روها پێدا بیت، روه اِنت.

مَتّا 26:41

هُژّار بێت و دْوا کنێت تانکه آزمائِش و چَکّاسا مکپێت. روه، تئیار و مُرادیگ اِنت، بله جسم نِزۆر و ناتوان.“

زَبور 119:20

په تئیی هُکمان منی اَرواه مُدام زهیران درُشتگ.

زَبور 119:32

تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.

آکوب 3:2

ما سجّهێن باز رَدَ جنێن و ٹَگلَ ورێن. اگن کَسے چه وتی هبران ٹَگل مئوارت، تمان و کاملێن انسانے و وتی سَرجمێن جسم و جانئے مَهارا داشتَ کنت.

مَتّا 16:23

ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گۆن پِتْرُسا گوَشتی: ”او شئیتان! چه منی دێما دور بئے. تئو منی راها بندگا ائے، تئیی هئیال هُدایی هئیالے نه‌اِنت، انسانی هئیالے.“

لوکا 22:46

گوَشتی: ”په چے وپتگێت؟ پاد آێت، دْوا کنێت که چَکّاسا مکپێت.“

مَتّا 12:30

کَسے که منی همراه و دۆزواه نه‌اِنت، آ منی بَدواه اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من هۆر نه‌اِنت، آ، شِنگ و شانگ و تَک و پَرکَ کنت.

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 3:21

گڑا شَریَت هُدائے کئولانی هِلاپا اِنت؟ هچبر چُش نه‌اِنت، چێا که اگن اَنچێن شَریَتے دئیگ بوتێن که ابدمانێن زندی دات بکرتێن، گڑا پاکی و پَلگاری الّم شَریَتئے بُنیادا بوتگ‌اَت.

لوکا 22:33

بله پِتْرُسا پَسّئو تَرّێنت: ”او هُداوند! من گۆن تئو هۆریگا په کئید و بَند و مَرکا هم تئیار آن.“

مَتّا 16:17

ایسّایا دَرّاێنت: ”او شَمون، او یونائے چُکّ! تئو بَهتاورے ائے، چێا که اے هبر انسانێا په تئو زاهر و پَدّر نکرتگ، منی پت که آسمانا اِنت، آییا پَدّر کرتگ.

مَتّا 5:6

بَهتاور اَنت هما که هَکّ و اِنساپئے شدیگ و تُنّیگ اَنت، چێا که آ سێرَ بنت.

زَبور 130:3

او هُداوند! اگن تئو گناهان هساب بکنئے، گڑا کئے پَشتَ کپیت، او هُداوند؟

زَبور 119:176

چۆ گارێن پسێا دَرپَدَر بوتگان. وتی هزمتکارا شۆهاز کن که من تئیی هُکم نشَمُشتگ‌اَنت.

زَبور 119:159

بچار تئیی رهبند منا چۆن دۆست اَنت، وتی مِهرئے هسابا منا زندگ بدار، او هُداوند!

زَبور 119:133

وتی هبرئے هسابا منی گامانی رهشۆن بئے، گناها مئیل که منی سرا هاکمی بکنت.

زَبور 119:40

په تئیی رهبندان هُدۆناک آن، چه وتی اَدلا منا زندگ بدار.

زَبور 119:35

وتی هُکمانی راها منی رهشۆن بئے، که منی وشّی همِشانی تها اِنت.

زَبور 65:3

آ وهدا که گناه منی سرا لُمبتنت، تئو مارا بکشِت.

پێدایش 6:3

نون هُداوندا گوَشت: ”منی اَرواه تان اَبد اِنسانئے جسم و جانا نمانیت، چێا که اِنسان مِرۆکێن چیزّے و چه یکّ سد و بیست سالا گێشتر اُمرَ نکنت.“