23 بله ایمانئے اے راهئے پچ بئیَگا و پێسر ما شَریَتئے بندیگ اَتێن، بزان تان ایمانئے زاهِر بئیَگا زندانی اَتێن.
بله اگن پاکێن روه شمئے رهشۆنیا بکنت، گڑا شما شَریَتئے پابند نهاێت.
گڑا شَریَت چێا دئیگ بوتگ؟ شَریَت اِنسانئے ناپرمانیانی سئوَبا دئیَگ بوتگ. پرێشتگان آورت و میانجیگرێن مردمێئے، بزان موسّائے دستا دات و تان هما وهدا کارامَد اَت که هما چُکّ، بزان مَسیه بیئیت که آییئے آیَگئے کئول دئیگ بوتگاَت.
چێا که هُدایا سجّهێن مردم ناپرمانیئے بندیگ کرتگاَنت تانکه سجّهێنانی سرا رَهم بکنت.
نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.
منا بگوشێت، شما که شَریَتئے پابند بئیگَ لۆٹێت، نزانێت که شَریَت چے گوَشیت؟
آ کَس که چه هُدائے نێمگا رئوان دئیگ بوتگ، هُدائے هبرانَ کنت، چێا که هُدا وتی روها آییارا بێهسابَ بَکشیت.