Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




په گَلاتیان پولُسئے کاگد 1:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

4 ایسّا مَسیها وتا په مئے گناهانی دور کنگا نَدر کرت که مئے هُداێن پتئے واهگئے برکتا مارا چه انّوگێن هرابێن زمانگا برکّێنیت.

Gade chapit la Kopi




په گَلاتیان پولُسئے کاگد 1:4
56 Referans Kwoze  

همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.“


ایسّا په مئے گناهان، مَرکئے دستا دئیگ بوت و په مئے پاک و پَلگار کنگا، چه مُردگان جاه جناێنگ بوت.


من مَسیهئے همراهیا سَلیب کشّگ بوتان. نون اے مردم که زندگ اِنت، اے من نه‌آن، مَسیه اِنت که منی تها زندگ اِنت. اے جسمی زندگی که منا هست‌اِنت، منا هُدائے چُکّئے سرا باور کنگئے سئوَبا هست‌اِنت که هماییا منا دۆست داشتگ و وتی جندی په من نَدر کرتگ.


آییا وت مئے گناهانی بار سَلیبئے سرا وتی بڈّا لَڈّت، تانکه گناه چه مئے دلا بمریت و په نێکی و پاکی زِند بگوازێنێن، که شما چه هماییئے ٹَپّ و ٹۆران دْراه بوتگێت.


ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.


آییا په سجّهێن مردمانی مۆکگا وتا نَدر کرت. اے گپّئے شاهدی وتی وهدا دئیگ بوت.


هُداوند شمئے دلا مُهر و مُهکم کنات که وهدے مئے هُداوندێن ایسّا گۆن وتی سجّهێن پَلگارتگێنانَ کئیت، شما مئے هُداێن پتئے بارگاها بےائیب و پاک و پَلگار ببێت.


گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.


مئے هُداێن پتا اَبد تان اَبد شان و شئوکت برسات. اَنچُش بات. آمین.


آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.


ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن.


آ مئے گناهانی شۆدۆکێن کُربانیگ اِنت، تهنا مئێگ نه، سجّهێن جهانئے گناهانی کُربانیگ اِنت.


مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.


او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.


مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے جند و مئے هُداێن پت که مارا دۆستَ داریت و وتی رهمتئے برکتا مارا ابَدی دلبڈّی و شَرّێن اُمێتی داتگ،


نون اے جهانئے دادرسیئے وهد اِنت و جهانئے سردار شئیتان ڈنّا در کنگَ بیت.


اے منی اَهد و کَرارئے هۆن اِنت، که په بازێنێئے گناهانی بَکشگا رێچگَ بیت.


نون مئے هُداێن پتئے جند و مئے هُداوندێن ایسّا مئے راها پچ کنات که ما شمئے کرّا بیاێن.


من هچبر پَهر مبنداتان، اَبێد چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سَلیبئے سرا، که همے سَلیبئے سئوَبا دنیا په من مُرتگ و من په دنیایا.


آ که وتی چُکّئے پرواهی نکرت و په مئیگی چه آییا سر گوَست، گۆن آییا هئوار، آ دگه سجّهێن چیزّان هم مارا ندنت؟


هما کار که شَریَتا کرت نکرتگ‌اَت، پرچا که گُنهکارێن سَرِشتئے سئوَبا نِزۆر بوتگ‌اَت، آ کار هُدایا وت کرت. اے کاری چُش کرت که وتی جندئے چُکّی گُنهکارێن اِنسانێئے دْرۆشما رئوان دات تان په مئے گناهان کُربانیگ ببیت. اے پئیما چه یکّ جِسم و جانێئے راها گناهی مئیاربار کرت،


په رومئے هما سجّهێن مردمان که هُدایا دۆست اَنت و گْوانک جنَگ بوتگ‌اَنت که پاک و پَلگار ببنت. چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیها په شما رهمت و اێمنی سر بات.


نێکێن شپانک من آن. نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت.


من په وتی جندئے واهگانی سَرجم کنگا چه آسمانا اێر نئیاتکگان، آتکگان که وتی دێم دئیۆکئے واهگان سَرجم بکنان.


من وتسرا کارے کرتَ نکنان، هر چیزّے که من اِشکتگ، هماییئے بُنیادا دادرسیَ کنان و منی دادرسی بَرهَکّ اِنت، پرچا که من وتی دلئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا نه‌آن، وتی دێم دئیۆکئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رَندا آن.


”او منی پت! اگن تئیی رزا اِنت گڑا اے سکّیانی جام و پیالها چه من دور کن و بٹَگلێن، بله نه په منی لۆٹ و واهگا، په تئیی جندئے وَشنۆدیا.“


همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.“


دومی برا په دْوا کنگا شت و دْوایی کرت: ”او منی پت! اگن اے پیاله بے نۆشگا چه من ٹَگلێنگَ نبیت، گڑا هرچے که تئیی رزا اِنت هما ڈئولا ببیت.“


شما اے ڈئولا دْوا بلۆٹێت: ’او مئے پت، که بُرزێن آسمانا ائے! تئیی نام شرپدار بات.


او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“


چه اِشان و رند، من چارت تَه بلاهێن مُچّیے که کَسّا هساب کرتَ نکرت. آ چه هر کئوم، کَبیله، راج و زبانا اَتنت و تَهت و گوَرانڈئے دێما اۆشتاتگ‌اَتنت. آیان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و مَچّی پیشِّش دستا اَت.


آ که مئے دلانَ پَٹّیت پاکێن روهئے پِگر و هئیالانَ زانت، چێا که روه گۆن هُدائے واهگ و رَزایا په پَلگارتگێنان نیامجیگِریَ کنت.


نگنی هم زرت، هُدائے شُگری گپت، چُنڈ چُنڈی کرت، مریدانا دات و گوَشتی: ”اے منی جسم اِنت که په شما کُربانیگَ بیت، اے رسما په منی یات و یاتمانا برجاه بدارێت.“


آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپه، آییا رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت.


ما وتی هُداێن پتئے دێما مُدام شمئے باوَرمندی کاران و پُرمِهرێن زهمتان و سَگّ و برداشتا یاتَ کنێن که آیانی سرچمّگ هما اُمێت اِنت که شمارا مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سرا هست‌اِنت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite