9 گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئیی چمّان منا کَدر و اِزّتے هست، گڑا تئوِ هُداوند مئے همراه بئے. بِلّ تُرے اے ناپَرمان وَتسَرێن کئومے، بله تئو مئے رَدکاری و گناهان ببَکش و مارا وتی میراس کن.“
بَهتاور هما کئوم اِنت که هُداوند آییئے هُدا اِنت، هما مردم که آییا په وتی میراسا گچێن کرتگاَنت.
چیا که هُداوند وتی کئوما یلهَ نکنت و وتی میراسا دئورَ ندنت.
چێا که هُداوندا آکوب په وت گچێن کرتگ، اِسراییل، که په آییا گنجے ببیت.
وتی مردمان برَکّێن و وتی کئوما برکت بدئے، آیانی شپانک بئے و تان اَبد وتی کۆپگا بجّلِش.
بچار، من اے مهلوک دیستگ. اے ناپَرمان و وَتسَرێن کئومے.
وتی کئومی زهمانی دپا دات، وتی میراسئے سرا سکّ هِژمناک بوت.
نون اگن شما په دلگۆش منی تئوارا گۆش بدارێت و منی اَهد و پئیمانئے پرمانبرداریا بکنێت، سجّهێن کئومانی تها شما منی هاسێن مال و مَتا بێت. بِلّ تُرے سجّهێن زمین منیگ اِنت،
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
او هُداوند! په وتی نامئیگی منی گناه و مئیاران ببَکش، چیا که مزن اَنت.
گۆن هزاران نَسلا وتی مِهرا برجاهَ داران و رَدکاری و سَرکشّی و گناهانَ بَکشان بله رَدکاریا بے سِزایا گوَزگَ نئیلان. پت و ماتانی رَدکاریانی سِزایا چُکّ و نُماسگانَ دئیان، تان سئیمی و چارمی نَسلا.“
موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”بچار، تئو منا گوَشگا ائے: ’اے مهلوکئے رهشۆنیا بکن‘ بله تئو منا هال دئیگا نهائے که منی همراه کئے اِنت. تئو منا گوَشتگ که ’من تئوِ موسّایا پَجّاهَ کاران، ترا تئیی جندئے نامئے سرا پَجّاهَ کاران و منِ هُداوندئے چمّان تئیی کَدر و اِزّت سکّ باز اِنت.‘