29 وهدے موسّایا شاهدیئے دوێن وانِک دستا اَتنت و چه سینائے کۆها اێر کپت، سهیگ نهاَت که گۆن هُداوندا هبر کنگئے سئوَبا منی دێم درَپشَگا اِنت.
اۆدا آیانی دێما ایسّائے چِهرگ و دْرۆشم بدل بوت. آییئے دێم رۆچئے ڈئولا دْرپشناک بوت و گُد و پۆشاکی، اِسپێت اِسپێت بوتنت.
وهدے ایسّا دْوا کنگا اَت، آییئے دێمئے رَنگ بدل بوت و گوَرئے گُد سکّ اِسپێت بوت و دْرپشگا لگّتنت.
موسّا پِر ترّت و چه کۆها اێر کپت. اێر کپگئے وهدا موسّایا شاهدیئے دوێن وانِک دستا اَتنت. وانِکانی دوێن نێمگان نبشته پِر اَت، اے دێم و آ دێم نبشته اَتنت.
هپت اِستاری راستێن دستا اَت و چه آییئے دپا دودپێن تێزێن زهمے در آیگا اَت. دێمی گۆن وتی سَرجمێن رُژنا چۆ رۆچا دْرپشگا اَت.
نون من دگه پُرواکێن پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. جمبری پۆشاکی گوَرا اَت، سرا سَنجے اێر اَتی، چِهرگی رۆچئے ڈئولا اَت و پادی آسی مِنُکئے پئیما اَتنت.
دیوانئے سجّهێن نندۆکان چمّ په اِسْتیپانا سکّ داتگاَتنت و دیستِش آییئے دێم، پرێشتگێئے دێمئے ڈئولا اِنت.
بله دْراه بوتگێن مردا نزانت که آ کئے اَت. چێا که اۆدا مردم مُچّ اَتنت و ایسّا مُچّیئے تها شتگاَت.
پِتْرُسا پرێشتگئے رَند گپت و ڈنّا در آتک، بله سری پِر نبوت که په راستی اَنچُش بئیگا اِنت، هئیالی کرت بلکێن شُبێنے.
پولُسا پَسّئو دات و گوَشت: ”او براتان! من نزانتگ که اے، هُدائے نامێنتگێن مسترێن دینی پێشوا اِنت. چێا که نبشته اِنت ’وتی کئومئے پێشوایا بَد و رَد مگوَشێت.‘“
ایسّایا پَسّئو دات: ”شما چێا منی شۆهازا بوتگێت؟ زانا، نزانتگۆ که من باید اِنت وتی پتئے کارانی رندا ببان؟“
پِتْرُسا نزانت چے بگوَشیت، چێا که سکّ تُرسگا اَتنت.
وهدے پِر ترّت، دیستی پدا واب اَنت. آیانی چمّ رُهێزگ و وابێنگ اَتنت و نزانتِش آییا چے پَسّئو بدئینت.
وهدے اِسراییلیان دیست، گۆن یکدگرا گوَشتِش: ”اے چێے؟“ چێا که آیان نزانت اے چێے. موسّایا گوَشت: ”اے هما نگن اِنت که هُداوندا شمارا په ورگا داتگ.
وهدے هُداوندا سینائے کۆهئے سرا گۆن موسّایا هبر هلاس کرت، شاهدیئے دوێن وانِکی موسّائے دستا داتنت، سِنگئے دو وانِک اَتنت که اِشانی سرا هُداوندا دَهێن پرمان دستِ وت نبشته کرتگاَتنت.
اِسراییلیانَ دیست که موسّائے دێم درَپشَگا اِنت. گڑا موسّایا پدا گۆن نِکابا وتی دێمَ پۆشِت، تان هما وهدا که پدا تها شت که گۆن هُداوندا هبر بکنت.