1 هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”پێسریگێن وانِکانی پئیمێن دو وانِک بتراش و من آیانی سرا هما لبزانَ نبیسان که پێسریگێنانی سرا نبشته اَتنت، هما وانِک که تئو پرۆشتنت.
وهدے موسّا اُردگاهئے نزّیکّا سر بوت، گوَسکی دیست. اے هم دیستی که مردم ناچا اَنت. موسّا سکّ زَهر گِپت و کۆهئے بُنا وتی دستئے وانِکی زمینا دئور دات و ٹُکّر ٹُکّر کرتنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”کۆها سر کپ، منی کرّا بیا و کَمّے همِدا بجَلّ که من ترا وانِکانَ دئیان که اِشانی سرا من په کئومئے سر و سۆجا شَریَت و پرمان نبشته کرتگاَنت.“