20 تئو منی دێما دیستَ نکنئے، چێا که هرکَسا که منی دێم دیست، زندگَ نمانیت.
کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله هما یکدانگێن چُکّ که پتئے بگلا اِنت، هماییا هُدا پَجّارێنتگ.
پمێشکا آکوبا آ جاگهئے نام پَنیاێل کرت. گوَشتی: ”گۆن هُدایا دێم په دێم بوتان، بله اَنگت منی جان رَکّت.“
هما که یکّ و تهنا نمیران اِنت و آییئے دَرگاه اَنچێن رُژنے که کسّ اۆدا رَستَ نکنت و کسّا ندیستگ و دیستی هم نکنت. آییئے شرَپ و اِزّت و زۆر و واک تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.
و اِسراییلئے هُدااِش دیست. هُدائے پادانی چێرا سَبزێن نیلُمئے پئیمێن پَرشے اَت که چۆ آسمانئے جندا ساپ اَت.
موسّایا گوَشت: ”وتی شان و شئوکتا منا پێش دار.“
رندا وتی دستا دورَ کنان و تئو منی پُشتا گِندئے، بله باید اِنت منی دێم گِندگ مبیت.“
هُدایا پدا گوَشت: ”من تئیی پتئے هُدا آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا آن.“ موسّایا هُدائے چارگ تُرست و وتی دێمی گِپت.
موسّا و هارون و ناداب و اَبیهو و اِسراییلئے هپتادێن کماش بُرزا سر کپتنت