من کئولَ کنان که شمارا چه اے بزّگیا درَ کنان که مِسرا شمئے سرا آتکگ و شمارا کَنهانی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا بَران، هما مُلکا که شیر و بێنگئے جۆ تچگا اَنت.
من اێر آتکگان که آیان چه مِسریانی دستا برَکّێنان و چه اے مُلکا، شَرّێن و پراه و شاهِگانێن مُلکێا ببَران، اَنچێن مُلکێا که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تچگا اَنت، کَنهانی و هیتّی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا.
من کئومان چه تئیی دێما دورَ کنان و تئیی هَدّ و سیمسران پْراه و شاهِگانَ کنان. تئو که سالے سئے رندا وتی هُداوندێن هُدائے چارگا کائے، آ وهدا کَسَّ نئیئیت و تئیی مُلکا نگیپت.
هُداوند، آسمانئے هُدا، هما که منا چه منی پتئے لۆگ و منی پێدائِشئے مُلکا اِدا آورتی، هما هُدا که گۆن من هبری کرت، کَسم و سئوگِندی وارت و کئولی کرت که ’چه منی نێمگا اے سرڈگار تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت‘، هما هُدا وتی پرێشتگا چه تئو پێسر راهَ دنت که تئو چه اۆدا په منی چُکّا جَنے در گێتک بکنئے.