25 من تئیی هُداوندێن هدا آن. منی هِزمتا بکن، من تئیی رِزک و رۆزیگا برکتَ دئیان و نادْراهیا چه تئیی جانا دورَ داران.
هُداوندا گوَشت: ”اگن تئو په دلگۆش وتی هُداوندێن هُدائے تئوارا گۆش بدارئے و هما کاران بکنئے که آییئے چمّان شَرّ اَنت، اگن آییئے هُکمان دلگۆش بکنئے و آییئے سجّهێن پرمانان بِمَنّئے، هچّ چُشێن نادْراهیے تئیی سرا نئیاران که من مِسریانی سرا آورت، چێا که منِ هُداوند تئیی دْراه کنۆک آن.“
هما که تئیی سجّهێن گناهانَ بَکشیت و تئیی درستیگێن نادراهیان دراهَ کنت.
گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“
دهێن رۆچانی هلاسیا، دیستِش که آ، چه اے دگه وَرنایان جاندْراهتر و پزّۆرتر اَنت که شاهی وراکِش وارتگاَت.