14 اگن کَسێا چه همساهگێا دَلوَتے بَدل زرت که پدا ترا دئیانی، و واهُند اۆدا نبوت و آ دَلوَت ٹَپّیگ بوت یا مُرت، گڑا بَدل زورۆک پورهێن مَلاما پُرّ بکنت.
چاتئے واهند مَلامان پُرّ بکنت، مُرتگێن دَلوَتا بزوریت و دَلوَتئے واهُندا زَرّان بدنت.
بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت. اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَنشانێن هُدائے چُکَّ بێت، چێا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت.
گڑا آیانی جێڑه هُداوندئے سئوگندئے سرا گیشّێنگ ببیت که آییا اَمانت کرتگێن مال دست نجتگ. دَلوَتئے واهند اے سئوگندئے سرا رازیگ ببیت و سئوگندئے ورۆک مَلام پُرّ مکنت.
کَسے که چه تئو لۆٹیت، آییا بدئے و اگن یکّے وامَ لۆٹیت، چَک و پَد مبئے.
بدکار وامَ کنت و پدا ندنت، بله پهرێزکار په دَسپَچیَ بَکشیت.
اگن دَلوَت رسترێا جتگ و کُشتگ، گڑا آ، په سَبوت دَلوَتئے جۆنا بیاریت و مُرتگێن دَلوَتئے مَلاما پُرّ مکنت.
بله اگن اے کار واهُندئے دێما بوت، گڑا مَلام پُرّ کنگ مبیت. اگن دَلوَت په کرێه زورگ بوتگ، گڑا کرێهئے جند بَسّ اِنت.“