12 ”هرکَسا که مردمے جت و کُشت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”وتی زَهما جُتکا کن. آ کَس که زَهمَ کشّیت، چه زَهما مِریت.
مردم مَکُش.
هرکَس که شمئے هۆنا برێچیت و ساها بگیپت، من چه آییا هسابَ گِران. چه هر هئیوانا هسابَ گِران و چه هر اِنسانا. چه هما مردما هسابَ گِران که دگه مردمێا کُشیت، چێا که مردم برات اَنت.
اگن آییا اے سئیێن چیزّان مدنت، جنێن په وتی آزاتیا هچّ زَرّ مدنت و برئوت.“