1 ”اے هما کانون اَنت که ترا گۆن کئوما گوَشگی اَنت:
براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
وتی هبرا په آکوبا آشکارَ کنت و وتی هُکم و پرمانا په اِسراییلا.
موسّا آتک و مهلوکئے کماشی لۆٹاێنتنت و هما سجّهێن هبری آیانی دێما پێش کرتنت که هُداوندا آییارا هُکم داتگاَت.