12 کۆهئے چَپّ و چاگردا په سجّهێن مردمان هدّ و سیمسر بگیشّێن و بگوَش: ’هبردار! کۆها سر مکپێت. کۆهئے لَمبان هم دست پر مکنێت. هرکَسا که کۆه دست جت، مَرکئے سِزا دئیَگَ بیت.
هبردار! اے مُلکا که رئوگا ائے، گۆن اے مُلکئے مردمان هچّ پئیمێن اَهد و پئیمان مبند، چۆ مبیت که دامێا بکپئے.
موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”مهلوکا سینائے کۆها سر کپگئے اِجازت نێست، چێا که تئو وت مارا هبردار کرتگ و منا گوَشتگ که کۆهئے چَپّ و چاگردا هَدّ و سیمسرے بگیشّێن و کۆها په هُداوندا وَپک کن.“
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اێر کَپ و مردمان هبردار کن که په هُداوندئے چارگا گیشّێنتگێن هَدّ و سیمسرا مپرۆشێت. اگن نه، چه شما بازێنے مِریت.
پِرئونا گۆن موسّایا گوَشت: ”ٹَگَل چه منی دێما! هبردار. دگه برے منی دێما نکپئے. منی دێما کپتئے، تئیی مَرک اِنت.“
کَسّ گۆن تئو کۆها سر مکپیت و کۆهئے سرا هچّ جاگه یکّ مردمے هم گِندگ مبیت. رمگ و گۆرُم هم کۆهئے دێما مچَرنت.“
اێوکا تئوِ موسّا منِ هُداوندئے کرّا بیا. آ دگه مردم نزّیکّا مئیاینت. مهلوک هم تئیی همراهیا بُرزاد مئیئیت گۆن.“