2 مردم گۆن موسّایا اَڑِتنت، گوَشتِش: ”مارا آپ بدئے که بوَرێن.“ موسّایا گوَشت: ”چێا گۆن من اَڑگا اێت؟ چێا هُداوندا چَکّاسێت؟“
رند په رندا هُدااِش چکّاست، اِسراییلئے پاکێنِش آزار دات.
هُدااِش په زانت هما وراکانی سرا چکّاسِت که آیانی دلا لۆٹت.
ایسّایا گوَشت: ”هئو، بله چُش هم نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
اۆدا شمئے پیرێنان منا چکّاسِت و آزمایش کرت، بِلّ که منی کرتگێن کارِش دیستگاتنت.
نون شما چێا مریدانی گردنا گرانێن جُگے بندێت و هُدایا چَکّاسیت؟ اے بارا، نه ما زرتَ کنێن و نه مئے پیرێنان زرت کرتگ.
پِتْرُسا گوَشت: ”چیا په هُداوندئے روهئے چَکّاسگا گۆن یکدگرا همدست بوتێت؟ بچار، همایان که تئیی مرد کبر کرت انّون دَروازگئے دپا اَنت و ترا هم ڈنّا برنت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتاب چُش هم گوَشیت: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
گیابانا وتی هئوا و هئوَسانی رَندگیر بوتنت و هُشکاوگان هُدااِش چکّاسِت.
بله اَنگت آیان بُرزێن اَرشئے هُدا چکّاست و آییئے هلاپا سرکشیاِشَ کرت، آییئے هُکمِشَ نمنّت.
آییا آ جاگهئے نام مَسَّه و مِریبَه کرت، چێا که اۆدا اِسراییلی اَڑِتنت و هُداوندِش هم چکّاست و گوَشتِش: ”بارێن هُداوند گۆن ما گۆن اِنت یا نه؟“
کَسترێنا یکّ رۆچے گۆن پتا گوَشت: ’او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.‘ گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.
مهلوکا موسّائے سرا نُرُنڈِت و گوَشت: ”چے بوَرێن؟“
گۆن آیان گوَشتِش: ”هُداوند شمارا مئے هَکّانی جُستا بکنات و وت اِنساپ بکنات. شما پِرئون و آییئے هِزمتکارانی چمّان مارا سْیَهرو کناێنتگ و په مئے کُشگا زهمے آیانی دستا داتگ.“
موسّایا گوَشت: ”هُداوند شمارا په ورگا بێگاها گۆشت و سُهبا نگنَ دنت، لاپئے سێرا، چێا که هُداوندا شمئے هما نُرُنڈگ اِشکتگاَنت که شما آییئے سرا کرتگاَنت. ما چے اێن؟ شما مئے سرا نُرُنڈگا نهاێت، هُداوندئے سرا نُرُنڈگا اێت.“
”وتی دلان آ پئیما سَرکَش مکنێت که کئوما مِریبایا کرت، که کئوما آ رۆچی مَسَّهئے گیابانا کرت.
بله زوتّ بێهئیال بوتنت که آییا چے کرتگاَت و په آییئے شئور و سَلاها ودارِش نکرت.